Her sey nasıl birden bu hali aldı anlayamıyorum. Bazen kendini bile tanıyamazmış insan galiba bende artık kendimi tanıyamıyorum. Karşımda oturan adama bakıyorum düşünüyorum doğru bir karar mı verdim.
Konuşmamız ardından salonda kanepede karşılıklı oturmaya başladık ikimizde kaçamak gözlerle birbirimize bakıyoruz . Simsiyah takımının içinde göz kamaştırıcı bir biçimde duruyordu . Kol düğmesinde gümüş E harfi dikkatimi çekti . Koluna bakarken göz göze geldik ve konuşmaya başladı.
- Ben Emir Karagöz.
+ Memnun oldum desem yalan olur bu şekilde tanışmak istemezdim . Nil bende.
- Haklısın.
Ikimizde de bir sessizlik oldu dıştan çok özgüvenli duran bu adam neden benimle konuşmuyordu . Peki ya ben çenemden herkes şikayet ederdi ama neden suan azımı açamıyorum.
- Ailene haber vermek istermisin . Seni merak etmişlerdir. Telefonun bende kimse aramadı yukarda odamda istersen hemen getireyim??
Ne dicem simdi ailem yok beni terk etmisler mi diyecem yalandan olmaz ben yalan soylemem ki.
+Sey gerek yok.
-Nasıl gerek yok??
+Hmm sey sey benim ailem yok.
-Uzgünüm.
Kafamı olumlu anlamda sallamakla yetindim. Peki bundan sonra ne olacak. Ayaga kalkim camın önünde durdu biraz düşündükten sonra yanımda koltuğun köşesinde oturdu.
- Peki sen ne is yapıyorsun?
+Ben mi sey okuyorum son senem bir cafede okulun olmadığı günler çalıyorum.
-Anladım.
+Sen peki
-Bir şirketim var kız kardesimle erkek kardesim var ikiside yurt dışında okuyorlar anlıyacağız benimde kimsem yok.
+Öyle deme baksana kardeşlerin var ne güzel.
Cumlemi bitirirken boğazıma acı bir düğüm bağlandı adeta. Keske keske benimde bir kardesim olsaydı . Gözümün dolması görmesini istemiyordum güç olamazdım.
- Bak cok saçma olabilir ama yanımda güçsüz görünmekten korkmana gerek yok.
+ Korkmuyorum.
-O zaman ağla.
Aglamak mı en son ne zaman birinin yanında ağladıgımı hatırlamıyordum. Ona bakmamla gözümden göz yaşımın düşmesi bir oldu. Kolumda hissettiğim el beni kendine doğru çekti ve sıkıca sarıldı. O anki adrenalinin ve acının vermiş olduğu duyguyla ağlamam şiddetlendi. Kulağıma doğru fısıldıyarak
-Artık kimsesiz değilsin ben varım Emirin var.
Emirim mi ??
Kulaklarım yanlış mı duydu bilmiyorum ama doğru olamasını istediğimi biliyordum. Kafamı göğsüne yasladığım adam kazanın acılarına bile iyi geldi. Derin bir nefes aldım sanki bir daha onu koylayamıyacakmışım gibi. Gözlerimi açık tutmak için ne kadar dirensemde olmadı sıcak uykunun vermis olduğu huzura bıraktım kendimi ..
