BELA🔥(+18)

2.

Hayat ne kadar tuhaf oabiliyor bazen. Sanki planladığımız her sey bilerek tersine dönüyormuş gibi. Bir yerde okumuştum planlar her zaman işe yaramazmış. Benim içinde suan öyle oldu.
Elimden geldikçe bu hayatta bir yerlere gelmek için çabalasamda her zaman çabamın boşa çıkmasına alıştım.
Başımda hissettiğim acıyla gözlerimi açtım. Loş ışık başta gözlerimi acıtsada yavaşça alıştım. Toz pembe döşenmiş oda da benden başka kimse yoktu . Buraya nasıl geldiğim hakkında pek bir fikrimde yoktu tek hatırladığım arabanın çarpması ve o kehribar renkli gözlerdi. Bunları bir yana bırakıp yerimden doğrulmaya çalışırken odanın kapısı açıldı.
- Hanfendi lütfen oturun ben Doktor Ali Rıza Demirkan . Bir trafik kazası geçirmissiniz durumunuz gayet iyi ama dinlenmeniz ve gözetim altında kalmanız gerekiyor.
Sözcükler kafamın içinde yankılanırken aklıma neden hastane değilde burada olduğum geldi.
- Ne neden buradım??
Adam kendinden emin bir şekilde cevabını verdi.
- Emir Bey öyle uygun görmüş bu konu hakkında benim de bilgim yok.

+ Emir Bey mi???

- Sey size çarpan beyfendi . Ben simdi çıyorum zaten bir sey olursa bana haber verirler . Emir Beyde birazdan gelecek. Tekrardan geçmiş olsun.
Adam hızlı hızlı konuşup çıktıktan sonra ben oracıkta kaldım . Burada ne işim var kafayı yiyecektim . Etrafıma bakıp gözlerimle çantamı aradım ama yoktu . Ayağı kalkmak için yataktan ayagımı indirdim . Bütün vücudum ağrıyordu.
Koridordan yüksek sesle bağırma sesleri geliyordu.
Yavaşça yerimden doğruldum ve koridora çıktım. Yavaş adımlarla ilerlememe rağmen her yerim ağrıyordu.
Koca bir salona vardığımda oda da hafif bir sessizlik oldu karşımda duran adam takım elbisesinin içinde sanki ne olursa olsun yıkılmayacak gibi duruyordu.
Beni görünce telefondaki konuşmasını yarıda keserdk kapattı. Bana doğru yaklaşım tam önümde durdu. Ağzımı açamıyordum korkudan değildi ama neden konuşamıyordum. Nefeslerimiz birbirine karışıyordu. Elini yüzüme düşen bir tutam saçıma gitti tutup kulağımın arkasına yerleştirdikten sonra konuşmaya başladı.
- İyimisin ??
Duyuyordum ama cevap veremiyordum.
- iyimisin doktor kalkmamanı söylemişti. Cevap ver korkmaya başladım.
Kendimi hemen toparlamalıydım.
-e.. e.. evet iyiyim. Bana ne oldu?
Sorduğum sorunun cevabını biliyordum sadece ondan duymak istedim
- sey hatırlamıyormusun? Ben sana arabayla çarptım gercekten üzgünüm ama endişelenmene gerek yok . Doktor hiç bir sorun olmadığını söyledi sadece dinlenmen gerekiyor. Ben aillene haber verecektim ama kimseye ulaşamadım.
Söylediklerini düşündüm aileme ulaşmaya çalışmış acı acı gülümsedim.
-peki.
Dicek başka bir sey bulamadım . Şaşkın şaşkın bana bakmaya devam etti.
-iyileştiğime gore ben gidebilirim.
+hayır hayır olmaz
-neden??
+sey sey çünkü doktor burda kalman gerektiğini söyledi sana birinin bakması gerekiyor . Evde bakacak biri varmı?
Durdum biraz düşündüm benim bakacak değil kimsem yok. Okul arkadaşlarım var ama böyle bir sey isteyemem.
-yok ama ben hallederim sorun yok.

+ben sakin bir adam değilim sana bakacak kimse yoksa hiç bir yeregidemezsin anladın mı?

-seni şikayet falan etmemden korkuyorsan merak etme etmem.

+ahahha saçmalama sadece iyi olmanı istiyorum istersen sonra birlikte karakola gidelim. Anlaştık mı ?

-sen nasıl birisin?

+iyilestikten sonra ne zaman istersen gidersin olur mu?

-sana neden güveneyim?

+haklısın . Bak istersen sen burda kaldığın sürece bu evde bile kalmam sadece gorevli bir abla var o tek kalır bana bir şans ver?
Bir şans kulağa ne kadar hoş geliyor. Peki evet ne kaybederim hiç.
-peki.