07 TEMMUZ 2008
Güzel bir yaz sabahının erken saatleriydi. Yeni yeni uyanmaya başlıyordu Nemesis. 14 yaşında genç bir kız. Her ne kadar uyanmak kötüyse, eğer gerçekten mutlu kalmayı biliyorsan -Nemesis gibi- inan ki uyanmak sana eziyet olmaz. Kalktığı gibi üzerindeki çiçek desenli pikeyi ayaklarıyla üstünden attı. Hızlıca kalkmasıyla, odasının içindeki lavabosuna doğru ilerken saçını düzgünce topluyordu. Yavaş yavaş kapıyı araladı. Musluğu açtı. Soğuk suyla bir anda şok etkisi yarattı kendine. Yüzünü ve elini iyice yıkadıktan sonra, havluyla yüzünü sildi. Kapıyı tekrar kapatıp, yatağını toplamaya koyuldu. Yastığı eline alıp sandalyeye koydu. Pikeyi yatağın başına getirdikten sonra, sandalyedeki yastığı düzenlice yerine yerleştirdi. Şarkı mırıldanarak, kıyafet dolabının kapağını açtı. Babasının özenerek aldığı ipeksi beyaz elbisesini bir anda üzerine geçirdi. Ayakkabı kutusundan bu seferde annesinin beğendiği siyah, bot tarzında ayakkabıyı giyindi. Biraz dalgalı saçlarına şekil vererek, flarını taktı boynuna. Annesi uyandığını bilmeden, "Nemesis, uyan" diye yukarıya seslendi. Merdivenlerden koşarak "baba" diyerek indi Nemesis.
-Baban sana boyoz almaya gitti.
-Mmmm, tamam. Ben balkona çıkıyorum.
-Yemek için yardım etsen iyi olur.
-Tamam, bir çıkayım balkona.
Annesi anlamıştı yardım etmeyeceğini. Nemesis balkona çıktığı gibi bir ses duydu. "Pişşşt..." Nemesis sağına soluna baktı ama kimse yoktu. Balkon kapısını kapattığında aynı sesten bir tane daha. Kapıdan geldiğini sanan Nemesis, kapıyı açma kapama hareketini yaptı.
Annesi: Nemesis deli misin? Napıyosun?
"Bir şey yok anne." dedikten sonra yine aynı ses. Nemesis arkasına döndüğünde yan komşunun oğlu Akın, Nemesis'e sesleniyordu.
-Oğlum korkuttun. Benim ismim var Nemesis.
-Kanka senin ismin baya zor napayım. İkide bir unutuyorum.
-Bir de kardeşim diye geziyorsun ya.
-İlla laf sokacaksın.
-Her neyse ne istiyorsun?
-Mesaj attım. Buradan söyleyemem.
-Telefonum Laralarda kaldı.
-Git al. Çook önemli.
-Tamam.
Nemesis balkon kapısını araladıktan sonra içeri girdi.
-Anne telefonumu Laralarda unutmuşum ben almaya gidiyorum.
-Tamam ama yemeğe geç kalma. Lafa tutulma da.
-Tamam.
Lara, Nemesis'in 10 yıllık arkadaşı. Kreşte tanıştılar. Anneleri üniversite arkadaşı falan çıkınca, baya kaynaştılar. O, onun her şeyini bilir. O da onun her şeyini. Yazlıkta 1 sokak var ama normalde evleri arasında baya fark var. Arabayla gidip geliyorlar. -şu anda yazlıktalar- Nemesis, koşar adımlarla ilerledi. Sonunda Laraların sitesine girdi. Evleri hemen başta olduğu için, Nemesis "Lara."
- He kanka noldu?
- Telefonum sizde kalmış.
- Haa aynen.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ESARET.
Подростковая литература"Küçük bir kız çocuğuyken her şey ne kadar rengarenkti. Her yer her yerde olsa umursamazdık. Oyuncak elimizden alındığında başlardık ağlamaya. Her şey tozpembe tabii o zamanlar. Zaman geçtikçe yavaş yavaş büyüyorsun ama. Tozpembe, toz gibi uçup gidi...
