Kavuşmalarımız ağır aksak, ayrılıklarımız koşar adım,
Hâlâ seni sayıklarken ben ne yaparım?
Vazgeçiyorum yavaştan ve ağır ağır,
Dışımdan attım seni, içimdende atarım.
Ovuşmuyor ellerim sen yokken kadın,
Sen benimdin, artık sıradan bir adın,
Önümüzde bir yol varken bırakıp kaçtın,
Önünden gectim artik arkanda bir aşık.
Bana da öğretsene hiç sevmemiş gibi davranmayı,
Bana da göstersene sevince nasıl yaşlandığını,
Hiç bir şey yaşamamışken güçlü olmak kolaydı,
Herşeyi seninle yaşayıp güçlü kalmam olaydı.
Hiç olur mu vazgeçmek yarı yolda,
Hep oluyor beni kaybedip yarım kalmam,
Onurunu bırakıp yarım kalma,
Ben değilim artık sana kanan.
En güzeli sizin olsun, bana hayırlısı yeter,
Hayırlısıdır en güzeli, sizin haliniz beter,
Herşeyim ona ait, benim halim kader,
Tek derdimdir benim kağıt ve kalem.
Yanımda yoksun, neden her yerde varsın?
Yanımda varken, senin bana ahın,
Senin ahın bana, kahrın bende kalsın,
Sana birsey olmasın benim canım yansın.
Uykunun dindiremediği acı yoktur,
Uyku direniyorsa acım çoktur,
Bu muydu kalbimin açlığı?
Bundan böyle sevgim toktur.
Başkasına yar, benim yaram,
Kalbin artık çarpmıyor bana,
Rüzgârda çarparken saçların ona,
Boğuluyorum, tutamıyorum başka bir kara.
Gece yaklaşırken yerleşirsin hayallerime,
Güneş açınca sen açar etrafta, gözümde,
Kahpedir hayaller gecenin yelinde,
Artık sen kokmuyor odam ve evimde.
Kalbim sıkıntıya doymuş, ahın vahım olmuş,
Kalbin sıkıntıdan mahrum, ahım vahım dolmuş,
Aşktır papatya, papatyam da solmuş,
Gelsende almam artık, gel sende yokuş.
Sen beni kaybettin, papatyam,
Papatyalar ölünce bile kokarlar,
Hangi ölü bu kadar güzel kokar ki?
Ben ölünce arkamdan kopar bir papatya..
