GLACIARES
Non sabes que te conxelas porque non sintes a falta de calor.
Algúns días pásalos subindo e baixando a costa nevada deste pequeno glaciar. Deixas as túas pegadas na neve, e cando volves máis tarde a neve xa as cubriu de novo.
Non sabes que te afogas porque non sintes a falta de aire.
Algúns días pásalos na cima, vendo como o mar rodea este pequeno glaciar. O glaciar, branco, atrapado no azul, e a túa mirada no horizonte, ata onde só chega o ceo.
Non sabes que te apagas porque non sintes a falta de luz.
Algúns días pásalos camiñando cos ollos pechados, coa esperanza de perderte neste pequeno glaciar. Descubriches que cos ollos pechados é máis fácil imaxinar.
Non sabes que te durmes porque non sintes a falta de sono.
Algúns días pásalos na beira, vendo como as pequenas ondas do mar chocan contra a neve deste pequeno glaciar. Confundindo o punto no que o mar derrite o xeo da beira ou o xeo da beira conxela ao mar.
Non sabes que morres porque non sintes a falta do teu latexo conxelado, afogado, apagado, durmido.
Un día decidiches marchar. Utilizaches o tellado da túa cabana como casco, as paredes como mastro, e a soidade como vela.
Dime, Princesa da soidade, emprendes a viaxe?
