Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zaman çoğu şeyin ilacı derler. Zaman geçtikçe acılar unutulur yerini ince sızılara bırakır der insanlar.
Yalan.
Koca bir yalan.
Aradan iki yıl geçmesine rağmen benim içimde kavrulan öfkeden ve acıdan bir gram eksilme olmamıştı. Tam tersi her geçen saniye büyüyordu.
Annemi, tahtımı ve halkımı, en önemlisi hayatımı kaybetmenin verdiği intikam hırsı her geçen gün artıyordu içimde.
Bana Savaşçı Prenses demiyorlardı. Ben kayıp kraliçeydim artık.
Kaybolan bir kraliçe.
Diyar'ın özgür şehirlerinden biri olan Begomya'da saklanıyorduk Namjoon'la. Burada saklanmamızın nedeni Namjoon'un burada doğup, büyümüş olmasıydı.
Ve Yıldız Diyar'a yakın bir şehirdi. Kral Jiyong'un yaklaşamayacağı sınırlar içerisindeydi.
Bu geçen senelerde çok şey değişmişti. Yıldız Diyar'ın Kralı ölmüş yerine Jungkook geçmişti.
Kral Jungkook'tu artık o. Prens değildi.
Prens Jimin Batı Diyar'ın hükümdarı ilan edilmişti. Tahta oturmadığına adım kadar emindim. Eğer otursaydı ölüm haberini çoktan almış olacaktım.
Yönetmeyi de bilmiyordu. Halkım zulüm ve açlık içerisindeydi. Defalarca kez ekmek isyanları olmuştu. Annem ülkeyi yönetirken refah ve bolluk içerisindeydi insanlarım.
Ne hale gelmişti benim yurdum?
Jimin ülkemi işgal etmişten babası da boş durmuyordu. Özgür şehirleri birer birer kuşatıyordu. Yaşlı, çocuk demeden kılıçtan geçiriyordu herkesi. Acıması yoktu. Bende acımayacaktım.
Şimdiki hedefi ise Kızıl Diyar'dı Kralın.
Kızıl Diyar'ın kralı ve prensi öldükten sonra başa Kraliçe Chaerin geçmişti.
Gelecek olan tehlikenin farkındaydı. Kraliçeyle bir yıldır mektuplaşıyorduk.
Kraliçe Chaerin de intikam istiyordu. Altın Kral ondan kocasını ve oğlunu almıştı. Savaşta asker yardımı yapacaktı. Onun verdiği destekle ülkemi kurtarma şansına sahip olacaktım.
Yüzümü yakan güneş gittikçe kaybolurken yanımdaki adama baktım. Birkaç yıl önceki hayatımdan sadece o kalmıştı yanımda.
Namjoon.
Onunla birlikte Begomya'nın en yüksek tepesi olan Helise'den güneşin batışını izliyorduk.
Tüm Begomya ayaklarımızın altındaydı ve fazlasıyla güzel bir manzara vardı karşımızda. Namjoon her zaman bana doğduğu yeri anlatırdı. Bende ona bir gün birlikte Begomya'ya gideceğimizi söylerdim fakat bu şekilde değil. Canımı kurtarmak için buraya sığınacağım aklıma gelmezdi. Bir korkak gibi burada saklanacağım.
