İntikamdan ve Nefretten doğan klasik bir aşktı bizimkisi,
Aryan Esir, babamı öldürmüş o adam.
~~~
Ben Ecmel Atalar, Asker kızıyım aynı zamanda İstanbul birliğinde Yüzbaşıyım. Kısacası babamın kızıyım.
🥀
"Sensiz biryede olmuyor güzelim anla bunu. Ok...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🥀
Elimde tarakla küçük kızımın arkasından koşarken diğer yandan kendi saçımı topluyordum anne olmak çok zordu hele bir de askerseniz çekilmez olabiliyordu.
"Huban hadi annecim okula geç kalacağız ve ben de işe lütfen hergün sıkıldım artık."
Yedi yaşındaki küçük kızım bir anda döndü ve bana baktı mavinin en güzel tonunu almış gözleri babasındandı herşeyi babasındandı.
"ben seni sıkıyor muyum? Babam baksın o zaman bana o nerede dünden beri eve de gelmedi."
Başımı iki yana salladım.
"Nereden çıkarıyorsun böyle şeyleri anlamıyorum, ayrıca baban görev de senin baban bir asker küçük şeytan her zaman yanın da olamaz."
Gözlerini kapattı büyük bir hevesle geri açtı.
"Ben de asker olucam babam gibi sen gibi sonra ona yardım edicem."
İşte bu hallerinede bayılıyorsun baba aşkı bende de vardı sonra tekrar alevlenmemek üzere sönmüştü.
"Elbette küçük şeytan, o zaman okula gitmemiz gerek okuyup asker olmak için şimdi izin ver saçlarını toplayayım."
Küçük adımlarla önümde de durdu ve arkısını döndü yavaşça ellerim simsiyah saçların da gezinirken uzunluğu ve yumuşaklığı insana huzur veriyordu. Kızdırmak için konuştum.
"saçlarını kesme vaktimiz gelmiş küçük şeytan."
"Hayır, babam böyle seviyor. Bende böyle seviyorum bir gün kestirmemiz gerekiyor biliyorum sen de o amcayla karşılaşınca kestirdin ben de o amcayla tekrar karşılaşana kadar kestirmesem."
O adamla tekrar karşılaşmayacağımızı ona söylediğim için küçük bir oyun oynuyordu.
"Benim küçük şeytanım annesini kandıracak ha, yemezler küçük şeytan hemen mutfağa."
Huban mutfağa koşarken kapı çaldı yönü aniden değişip dış kapıya doğru koşarken evi inletiyordu.
"Babam geldi babam geldi."
Ardından ben de ilerledim, kapı açılmıştı çoktan ve benim minik kızım babasının kucağında yerini çoktan almıştı.
"Baba annem bana yeniden şeytan diyor sürekli sürekli ve sürekli ona şeytanın kötü olduğunu ve benim şeytan olmadığımı söyler misin?"
Yüzünde büyük bir gülümseme vardı buda işin gayet iyi gittiğini açıklıyordu. Gerçi gitmese de bize özellikle Huban'a yansıtmazdı.
"Hoşgeldin Ömer geçsene içeri, küçük şeytan babana izin ver sonra da mutfağa gidip masaya otur ve kahvaltını etmeye başla marş marş."
