Kimse fark etmeden jimin'i misafir odasına doğru çıkarmıştım çünkü kendi odamızda çocuklar vardı.
Jimin'i odadan içeri soktum ve kapıyı kapattım. Dudağına öpücükler kondurmaya başladım. İlk minik ve masum sonra sert.
Dudaklarımızı ayırmadan Jimin'i belinden tutup kucağıma aldım. Ayaklarını belime sardı. Onu yatağa taşıdım. Yavaşça yatağa bıraktım ve üstüne çıktım.
Dudaklarımızı ayırıp dudağımı boynuna götürdüm. Minik minik öpücükler koydum sonra emmeye başladım. Boynundan çenesine sonra da dudağına çıktım öpücüklermizi derinleştirdim. Elimi tişörtüne götürdüm.
"hiğğ" "lanet olsun giyinin giyinin'' " off bari biz evdeyken yapmasaydınız" "giyindiniz mi?" "çıplak değiliz ki Jin" dedi jimin "off bir özlem giderelim dedik niye böldünüz ya" "özür dileriz jungkook bey ama Mina ve seokjin ağlıyordu. Size seslendik ama duymadınız sonra Odalara bakmaya başladık." "benim kuzularım mı ağlıyor?" "bakıverseydiniz ya neden böldünüz bizi?" "ne saçmalıyorsun jungkook? Onlar bizim çocuklarımız. Onlar bizim sorumluluğumuz" "öyle demek istemedim." "ne demek istediğini anladım ben" Jimin yataktan hızla kalktı. Kapıyı çarpıp dışarı çıktı.
Baekhyun, tae ve Jin bana bakıyordu. Ne yapacağımı bilmiyordum. Jimin beni yanlış anlamıştı. Çocuklara döndüm "ben öyle demek istemedim." "biliyoruz ama babalık duygusu ya da appalık işte" "kendini nasıl affettireceksin?" "bilmiyorum"
Jimin
Jungkook'un dediği şey üzerine odayı terk etmiştim. Niye böyle bir şey demişti? Yoksa çocukları istemiyor muydu? Niye aldıralım demedi? Deseydi de aldırmazdım...
Mina ve seokjin'in yanına gelmiş - beni gördüklerinde ağlamaları kesilmişti- onları izliyordum. Çok güzel uyuyorlardı. melek gibiler. Bu melekleri istemiyor olamazdı değil mi?
Ben çocukları uyutmaya çalışıyordum ama seokjin bir türlü uyumuyordu. Genelde onu jungkook uyuturdu. Onu kokusu olmadan uyumazdı seokjin. Mina da bensiz uyumazdı. Şuan jungkook'u çağırmak istemiyordum çünkü ona hala kızgındım.
İlk Mina'yı uyutmaya karar verdim. Uyuttumda ama seokjin ağlayınca tekrar uyandı. Birbirlerinin ağlama seslerine dayanamıyorlardı.
Tam seokjin'i kucağıma aldım kapı yavaşça açıldı. Jungkook içeri girdi. Bana doğru yaklaştı ve kollarını açtı seokjin'i isteyerek.
"niye geldin?" "çocukları uyutmak için" "ben uyuturum çocuklarımı" "yapma böyle jimin. Öyle demek istemediğimi biliyorsun.-" tabiki biliyorum "-Çocuklarımızı çoooooooooooooooooooooooooooooooooooook seviyorum. Sadece o zaman seni özlemiştim. Sadece bir kerelik uyutmaları açısından söyledim. Tam ifade edemiyorum kendimi. " " bunu çocuklar uyuduktan sonra konuşalım jungkook " " Peki hayatım " " bu arada haberin olsun koltukta uyuyacaksın " " yaa off" "beşikte yatsam çocukların yanına kıvrılsam" belli etmeden güldüm. "bu boyla mı?" "niye? Bence sığarız" "güldüğünü gördüm bu arada" "yoo gülmedim ben" "hıhı öyle diyorsan öyledir" "tamam sus. Al seokjin'i uyut" "pekiii hayatım~" "bana aigo~~yapma" (sanırım yanlış yazdım)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Umarım bana sövmemişsinizdir (kesin sövdünüz) Sizce jimin çok mu abarttı? Appalıktan herhalde Neyse sizi seviyorum bana sövmeyin Oylamayı unutmayın Yorum yaparsanız sevinirim Muahhh💜
