Door mijn vriendin werd mijn leven een hel

deel 25🤍

Ik stressde me helemaal dood. Binnen een paar uurtjes zouden de ouders van Safouan om me hand komen vragen en me ouders wisten van niks ! Ik wist niet wat ik moest aan doen en hoe ik me moest gedragen. Ik had een gigantische bult op me hoofd en wist niet hoe ik dat moest verbergen. 'Draag een hoofdoek' adviseerde me zusje me maar dat hielp ook niet. Ik belde Safouan op en hij wou niet opnemen. Ook dat nog eens erbij dacht ik. Ik belde hem weer op en gelukkig nam ie op. 'ewaa schatjee ben je al nerveus ?' grapte hij nog. Dat hij nog kon lachen snapte ik niet. 'ey luister dan wat moet ik aandoen. K bedoel me ouders wten van niks natuurlijk en ik kan me niet gaan opdoffen want dan gaan ze het opmerken.' zei ik paniekerig. 'chill chill je hoeft je heus niet mooi te maken hoor. alsof het mij kan schelen of me ouders je een mooi meisje gaan vinden of niet. Ik vind jouw mooi en ik wil jou dus ze moeten niet gaan zeuren. Hun enigste taak van hun is zorgen dat je van mij wordt en de rest gaat het ze niet aan.' zei hij bot. 'ja maar hallo het zijn wel je ouders hoor. me toekomstige schoonouders en wil een goeie eerste indruk maken.' ging ik er tegen in. 'ja maak je nou maar niet druk. trek gewoon shien jurk aan ofso weet ik het. mOhim we zijn er over een uur.' Ik wist niet dat hij ook zou meekomen aangezien hij met een WE ging praten. 'ey kom jij dan oook ?? a wilie..' zei ik. de zenuwen gierden door me buik. Het was zo hevig dat ik er duizelig van werd. ik kreeg krampen in me buik en was bang geworden. Ik had er geen goed gevoel over. Iets in me zei dat het een rewina avond zou worden. ' ja tuurlijk kom ik ook. Je ouders moeten weten dat die Layla het mis heeft en dat ik te vertrouwen ben. Ik neem al me diplomas mee zodat ze kunnen zien dat ik een goeie leering was op school.' zei hij enthousiast. meskien hij had er alle hoop in terwijl ik dat niet had. Hoe graag ik Safouan ook wou en dat me ouders hem gingen accepteren, ik had tog het idee dat dat nooit zou gebeuren. 'ewa oke tot straks dan maar..' zei k en hing op. Ik deed een mooie jurk aan en k liep naar beneden. Ik zag dat me vader zn schoenen aan deed. Ik keek me zusje aan en vroeg met een blik van waar hij heen zou gaan. Me zusje haalde haar schouders op en vroeg het hem. ' a baba waar ga je??' ' ik ga effe naar het cafeetje. effe wat stoom uitblazen.' 'Nee dat kan je tog ook hier doen ?? KOm ik ga wat thee maken en als je dan weg wilt gaan dan daar is de deur. Ik heb zin in thee en wil dat niet in me eentje drinken. Yemma kom ga jij maar ook effe zitten ik maak de thee safie ??' Ik wachtte op de reactie af van me vader en gelukkig vond hij het een goed idee. Hij ging samen met me moeder naar de woonkamer en keken naar de M2. Ik liep gelijk me zusje achterna naar de keuken en omhelsde haar. 'Je bent een schat !!!' zei ik opgelucht. ze gaf me eeen knipoog en we zaten ongeduldig te wachten op Safouan en zn ouders.. 'Ajemaaaaaaaa de bel gaat !!' zei me zusje paniekerig. Het leek wel alsof me zusje meer zat te stressen dan mij. Ik zuchte heeeeeeeeeel diep en streek me haren een beetje naar achteren. Ik hoorde me vader de deur open en hoorde uit allerlei monden salaam aleikom zeggen. Me vader antwoorde terug en het was effetjes stil. 'Kan ik jullie helpen ??' vroeg me vader verbaasd. Ik keek sneaky uit de keuken wie er allemaal waren en ik zag twee ouwe mensen, wat de ouders van Safouan moesten zijn, een meisje van een jaar of 19-20 en een man van een jaar of 28. Ik nam aan dat het zn zusje en zn broer waren. Ik zag dat ze een bos bloemen bij zich hadden en 2 tassen vol met dingen. 'hee waar is Safouan ??' vroeg me zusje nadat ze me had enjoyd. Ik wist het ook niet en ging naar de keukenraam om te kijken of hij mischien in de auto was gebleven.. Ook niet.. Me moeder was almiddels ookal komen kijken wat er aan de hand was en zodra ze die mensen zag met de bos bloemen en al wist ze gelijk dat ze voor een reden kwamen. Om 1 van haar dochters hand te vragen en ze nodigde ze gelijk naar binnen. Me moeder nam alles aan en me vader maakte ze de weg wijs in de zitkamer. 'Yousra maak de thee goed klaar en ik zie dat ze gebak en koekjes hebben meegenomen. Snij de taart aan en doe die koekjes op een bord en dan breng je het naar de woonkamer.' zei ze tegen me zusje. Me moeder deed alsof ik niet bestond. Yousra moest alles doen en moest alles in dr eentje naar de zitkamer brenge. ER begon bij mij een lichtje te branden en me gedachtes werden gelijk bevestigd.'Yousra volgens mij zijn die mensen voor jouw.' zei ze trots. 'wat ??? hoe kom je daar nou weer bij ??' zei me zusje lachend. 'k heb het gevoel gewoon. mohiem schiet een beetje op dan. En jij Farah help dr. assisteer haar ofso maar blijf niet zo dom kijken.' zei ze toen kattig tegen me en liep naar de menigte. 'hahaha ze gaat straks de schok van dr leven krijgen als ze hoort dat ze hier voor jouw zijn.' 'nou ik ben blij dat jij erom kan lachen want ik kan dat effe niet. ik weet niet wat voor afloop we gaan krijgen en Safouan is er niet terwijl hij zou komen.' Ik liep terug naar de keukenraam en bleef voor me uit staren...

~1027~