Kedi: ölüyorum tanrım
Kedi: Gerçekten ölüyorum işte bu da oldu
Deli: Ah ne oldu kedicik?
Kedi: Onu çok özledim.
Deli: o kimdi unuttum
Kedi: O harika bir üzücü, bugün onun için bir şey yazdım ama okuyamayacak biliyor musun?
Deli: Ne yazdın?
Kedi: Bunu
Kedi:Gcemin ve tüm vakitlerimin içindesin, belki beynimin. Tüm sözlerin ezberimde ve tüm kelimelerin. Yoksun, bazen varsın yine yoksun. Ben yokluğuna sarılırım ve bunda bile bir umut ararım. Canım yanar, çok yanar. Sen varken bile yoksun ve bazen yokken varsın, doğrusu anlaşılmazsın. Ben insanlar ve varlıklarla anlaşmayı geçtim, tek sende varım. Anlayışı ve anlaşılmayı senden bekliyorum. Bir şey beklemediğimi söylemiş olabilirim belki, aslında bu da doğrudur, beklediğim de doğru. Her şey ve her yalan aslında külliyen doğrudur. Bu doğruların gölgesinde gelgitlerine giderim, gelip gitmemeye yeminli bir kedinin diliyim ve külliyen deliyim. Deli olmak bir işe yarar mı bilmem, nereden gelip nereye gider bilmem. Hangi devirdeyim ve hangi dildeyim? Bilinmezliklerle varolurum ve yaşama yenilirim, sonsuzluğa giderim, sonsuzluğa. Ama bu son olacak varlıkta ve yoklukta. Varlığıma ortak yokluğum şaşacak, karışacak sana. Tüm keşkelerim adına yırtıp attığım sayfalarca yazıya, aslında varolmamış herbir anıya günlerce ağlarım. Gözyaşlarımı biriktirip kör bir kuyuda sonsuzluğa adarım.
Deli: Gerçekten çok uzunmuş dur okuyayım.
(Görüldü)
Deli: Onu seviyor olmalısın.
(Görüldü)
Deli: Neyse sen yazmıyorsun, sonra görüşürüz.
