Kayalı Kadını ❁(Tamamlandı)

Seviyor mu?

Uğur gözlerini Aysunun elinin üstündeki Sarpın eline dikmişken, Sarpın ağzından çıkanları duydu. Patlamaya hazır bomba gibi yerinden hızla atılarak, Sarpın yakasına yapıştı. Sarpı yakasından tutarak ayağa kaldırdı.

 "Kırarım lan o elini. Senin desteğine ya da hiçbir haltına ihtiyacı yok Aysunun. Onun hayatında artık ben varım."

 Sarp, adamın gereksiz sahiplenmesi ile patladı. "Öyle mi bay ukala..? Hatırladığıma göre eskiden beri onun hayatındasın ama bir gün bile bu kız ne yaşıyor, ne hissediyor diye merak edip gelmedin.. Şu an ne değişti de bana, onun ihtiyaçlarını karşılayacağını söylüyorsun. Ne  sıfatla? " dedikten sonra yakasını Uğurun ellerinden kurtardı.

Uğur,  o kadar sinirliydi ki yalan olduğunu bile bile bu gün Fatma teyzeye söylediği yalanı devam ettirme ihtiyacı ile kıvrandı. Şu an bu adamı su perisinden uzak tutabilmek için her türlü yalana sığınırdı.

"O benim nişanlım ve sen benim nişanlıma aitlik eki kullanıp destek vereceğini söyleyemezsin!"

 Sarp inanmaz gözlerle baktı. "Nişanlın demek. Peki şu hayali nişanlının, hayali yüzüğü nerede yoksa ikiside soyut mu?"

Uğur kendine zor hakim oluyordu. İçindeki karanlık yer bu adamı yere sermesini söylerken derin nefesler alarak damarlarını şişiriyordu. "Sanane lan!" diyerek işaret parmağını Sarpın gözünün önünde sertçe salladı. " Sana son kez uyarımdır bu kız zaten sahipli. Senin sahip çıkmana gerek yok"

Konuşmanın başından beri şok olmuş gözlerle izleyen Aysu, Sarpın ne yapmaya çalıştığını anlayamıyordu. Gerçekleri bildiği halde niye Uğuru kışkırtıyordu? En sonda söyledikleri cümleyle üstündeki şoku atlatıp bir hışımla sandalyeden kalktı.

"Ben sahip arayan bir köpek değilim kesin şu sahiplik meselesini!" Diye ikisine bağırdıktan sonra yorgun bir sesle Sarpa dönerek konuştu.

"Sarp artık yeter yorma beni. İstemiyorum İstanbul'a dönmek. Burada ailemle kalıp onlara destek olacağım." Daha sonra ses tonu titrer bir vaziyette gelmişti. "Sana derdimi anlattğıma ne olur pişman etme beni.." diyerek hızlı adımlarla lavaboya yürüdü.

Geride kalan iki adamın da yüzünden mutsuzluk akıyordu. İkisi de Aysunun çok üzüldüğünü biliyordu. Uğur sinirle Sarpa dönerek "Yaptığını beğendin mi? diye sordu.

Sarp yalancı bir gülüşle "Senin kadar değil"  dedi.

Uğur, "Ulan seni gebertirim" diyerek tekrar Sarpın yakasına yapıştı.

Sarp bu adamın iki de bir yakasına yapışmasından sıkılmıştı. Aysu'nun az önceki titrek sesi onu kendine getirmişti. su kızının üzülmemesi için ileri gitmemeye karar verdi."Bana bak Kayalı. Sırf Aysunun mutluluğu için susuyorum. Eğer ki bu kızı bir daha üzersen onu elinden alırım. Hem de sonsuza kadar." diyerek gözdağını vermeyi de unutmadı..

Uğur sinirle Sarpın yakasını onu iterek bıraktı. Şaşırmıştı.. Sarpın ne demek istediğini anlamıyordu. "Ne diyorsun lan. Bir daha da ne demek? Daha yeni geldim. Kaldı ki ben onu hiç bir zaman bilerek üzmem."

"O zaman bilmeyerekte üzme!"  Az önce Aysunun çıktığı kapıyı göstererek,  "Bak şu kıza.. Bak ve sana olan sevgisini gözlerinde gör. O küçüklüğünden beri seni sevdi. Sen instagramda onu takip etmiyorsun ama o her an seni takip etti. Hep seninle olmanın hayalini kurdu.."

 Uğur duyduğu şeylerin saçmalığıyla geriye doğru sendeledi. Eli ile masadan destek aldı."Ne saçmalıyorsun sen? Aysu benim gibi bir adamı mı seviyor?"

"Maalesef! Çok sevdiğim bir söz vardır; İyi adamlar yalnızlıktan ölüyor. İyi kadınlar ise kötü adamların balkonundan gökyüzüne bakarken.. " Dedikten sonra Uğurun yanından geçecekken durdu. Şimdi ters yönlere bakan iki adam yan yanaydı.