Problem

12.Bölüm

Emily kolumdan tuttu ve beni merdivenlere doğru sürükledi.

"Yapma,inmek istemiyorum."

"Yüzleşmen gerek Alison. Bundan önce tam bir yıl kaçtın,şimdi ise yedi ay oldu. Yeter artık."

"Onu yıktım Emily ve şimdi yanında sevgilisi ile buraya geldi."

"Tamam istersen Austin'i ara."

"Tamam ama Austin gelince aşağı inerim."

"Anlaştık,çabuk gelmesini sağla."

Dedi ve hızla merdivenlerden indi. Telefondan hemen Austin'in numarasını tuşladım. Bir kaç kez çaldıktan sonra telefonu açtı ve konuşmaya başladı.

"Naber bebek ?"

"Kötü ! Çok kötü !"

"Ne oldu ?"

"Carter burada."

"Ne ?!"

"Hemde kız arkadaşı ile birlikte geldi."

"Siktir ! Gelip seni almamı ister misin ?"

"Aslında sende yemeğe gelir misin ?"

"Aklında ne var Alison ?"

"Erkek arkadaşım gibi davranman gerek. Bak zorunda olmasam böyle bir şey istemezdim,Emily beni kalmam için zorluyor."

"Sorun yok,hemen geliyorum."

"Ah,gerçekten çok teşekkür ederim Austin."

***

"Alison,Austin geldi."

"Peki,sanırım artık yüzleşme vakti geldi."

Emily gülümsedi ve ardından aşağı indik. Topuklu ayakkabıların çıkarttığı ses yüzünden tüm gözler bize döndü.

Yedi ay sonra tekrar bu evde olması anlatılmaz bir şeydi. Neden böyle davrandığım hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu. Nefretle bana bakarken bir yanda Maggie'nin elini tutuyordu. İkisinin bu haline baktığımda yüzünde kendini beğenmiş bir ifade vardı. Bakışları 'seni unuttum,sürtük" diyordu. Ama beni böyle görmesine izin vermezdim,veremezdim. Austin'in yanına gittim ve dudağına küçük bir öpücük kondurdum.

Carter gözlerini büyüterek bize bakarken,Austin gülmekle yetindi. Yaklaştım ve kulağına fısıldadım.

"Altı ay."

"Anlaşıldı."

Austin'i elinden tutarak ayağa kaldırdım ve masaya geçtik.

***

"Söylesenize çocuklar,ne zamandır berabersiniz."

Carter yapmacık bir gülümseme ile sorduğunda,Austin elimi tuttu.

"Altı ay."

Dedik aynı anda ve birbirimize bakıp kıkırdadık.

"Beni bıraktıktan bir ay sonra birini bulman çok güzel,Alison."

İsmimi vurgulayarak söylemişti. Yüzümdeki gülümseme bir anda düştü. Maggie,Carter'ın elini tuttu ve ona kaşlarını çatarak baktı.

***

"Hemen geliyorum."

Dedim ve üst kata çıktım. Telefonumu şarja takmazsam kapanacaktı ve buna dayanamazdım. Odama girdim ve telefonu şarja taktım. Aslında bu odadan çıkmazdım ama klasik Emily işte,her zaman bir boklar yapıyor. O sırada odamın kapısı hızla açıldı ve aynı hızla kapandı.

"Alison."

Arkamı döndüm ve saçları dağılmış,elleri ceplerinde sabitlenmiş olan Carter'ı gördüm.

"Carter ?"

"Kavga etmek için gelmedim sadece-"

"Üzgünüm."

"Ne ?"

Hayatımda ilk kez birisine içten bir şekilde bunu söylemiştim.

"Üzgünüm. Ben korktum Carter. Biz yakın arkadaştık ve yatmıştık. Sabah olduğunda sevgili olacaktık daha sonra ise ayrılacaktık. Aslında ben seni kaybetmek istemediğim için gittim."

"Bu konuyu artık daha fazla konuşmak istemiyorum ama şunu bilmelisin ki hala seni seviyorum."

"Neden Maggie ile birliktesin ?"

"Neden Austin ile birliktesin ?"

"Austin ile birlikte değilim,birlikteymişiz gibi davranıyoruz."

"Neden ?"

"Sen Maggie ile gelmiştin ve beni bitmiş bir halde görmeni istemedim."

Anladım dercesine kafasını salladı. Bana doğru yaklaştı ve tam önümde durdu.

"Sana sarılabilir miyim ?"

"Eğer istiyorsan."

Carter hızla kollarını bana doladı ve bana sıkıca sarıldı.

"Carter,ben gerçekten çok üzgünüm. Zaten bir yıl boyunca ortada yoktum ve bir de yedi ay boyunca ortadan kayboldum."

"Bu konuyu kapatalım. Çünkü artık unuttum."

Kafamı salladım ve geri çekildim.

"Soruma hala cevap vermedin ?"

"Maggie ?"

"Evet,Maggie."

"Onu bırakamam."

"Neden ?"

"Bırakamam işte. Benim için önemli."

"Anlıyorum."

"Böyle yapma. Onu bırakıp sana geri dönmek istemediğimi düşünme... sadece yapamam."

"Neden Carter ? En azından bir açıklama yapabilirsin,değil mi ?"

"Pekala,"

Başını öne eğdi ve konuşmaya başladı.

"Maggie... hamile."