Nerden Nereye?

~9.Bölüm~

M~ Okula?

Iç sesim  "cehennemin dibine gelcen mi diyodu çok haklıydı." Ama susturmam gerekti

E~ Zaten yok yazılmadık mı? Beraber takılalım.

M~ Sen kendin takıl  ben gidiyorum okula.

E~Dur beraber gidelim bari.

Önden hızlı hızlı yürümeye başladım.
Niye mi ? Artık  emirle ilgilendiğimi belli  etmiyorum   erkek milleti ilgilendigınizi hissetitigi an kendilerini  bişey sanıyolar o yüzden sürundürmek lazım .

Emir yanıma yetiştiğinde  kolumu tutup kendine  çevirdi  beni aramızdaki mesafe 2 3 santimdi yanaklarımin ısındıgını fark edebiliyodum.

"Biraz yavaş   yürü!"

"Sananeğ"

Gözlerini devirdi   ve   yürümeye başladı arkasından yavaş yavaş yürüyordum  ne olmuştu ? Kızmış mıydı yoksa ne hakla ,kendisi dengesiz davranıyor bir dediği  bir dediğini tutmuyor  ve suçlu ben oluyorum  iç sesime  hak veriyordum ama şuan susturmam gerekiyordu.

Emir bana böyle davranamazdı  tam emire birseyler  söylemek için ağzımı açacaktım ki mesaj bildirimiyle  susmam gerekti ,yazan berkti durup ne yazdığını okumaya çalışıyordum güneş ışıkları izin vermiyordu. Sonunda Emir beyfendinin dikkatini  çekmiş olacaktım ki  bana dik dik bakıyordu,  kim olduğunu sorgularcasına berkle arasında  henuz anlamadığım  bir  nefret, kızgınlık vardı o yüzden  berk yazdı diyemezdim.

M~ ne var ?

Dedim soğukça  ve   telefonumu  cebime koyup yürümeye başladım. Emir orda duruyordu  takmadan okula yurumeye devam ettim.

Emir homurdanıyordu.

Onu sinirlendirmistim kıkırdadım  hafifçe belli etmemeye çalışarak zafer benimdi istediğime ulaşmıştım.

Okula geldiğimizde durdum emire döndüm

M~ Sen önce gir ben sonra

Emir  anlamamış biçimde yüzüme bakıyordu

M~ Seninle  beraber girip arkadaşlarımın sorularına  mahsur kalmak istemiyorum

Emir sırıtıyordu

E~ Sen git önce ben  sonra gelirim dedi.

Yürümeye başladım tenefüstü   bizimkilerin yanina gidiyordum  beni fark etmemişlerdi    arkamdan biri dokununca korktum ve  arkama baktım emirdi  ah nasıl hemen inandım böyle bir şey yapacağını bilmeliydim

* kısık sesle*

M~Gitsene  ya emir!!

Dedim sırıttı ve elini omzuma attı .

Kalbim bana ihanet ediyordu aşırı  hızlı atıyordu ki duyulmasından korktum şok içinde bizimkilerin oraya ne ara geldik bilmiyordum. Sanki her şey yok olmus sadece emirle ben var gibiydi sesleri duymuyordum .

E~napıyorsunuz?

Dediginde ancak kendime  gelebilmiştim teker teker hepsinin yüzüne baktım. Ahsen  şaşkın ve yakıştıran bir şekilde bakıyor kesin kafamın etini yiycekti bu konuda, sonra  bakışlarım ikizime en değerlime  diğer yarıma döndü  sinirli ve kırgın  bakıyordu gözleri ona en yakın zamanda her şeyi anlatmalı ve gönlünü  almalıydım. Rüzgara baktım en korktuğum yüz beni öpmüştü  utanıyordum , çekiniyordum beni seviyordu ve karşısına emirle çıkmıştım  gözleri öyle derin bakıyordu ki suçluluk hissettim ve gözlerimi kaçırdım.

Biri ayaklandı gidiyordu bakışlarım ona yöneldi rüzgardı  gidiyordu ne kadar da kızmıştı  kim bilir.

Çocukluğumun yok oluşunu izliyordum...