URGAN

FİNAL

İthaf yerinde bir sıkıntı var o yüzden buraya etiketliyorum betweenyounme ithaf ediyorum.

///

Okyanus gözlü kadın son nefesini sevdiğinin kollarında,uçurumun kenarında almış ve vermişti.

Genç adam, elleri ile Yıldız'ın yaralarına bastırırken ayağa kalktı. Hem Yıldız'ı taşıyor hem de deli gibi ormanı aşıp arabaya doğru ilerliyordu. Gözünden sicim sicim akan yaşlar önünü görmesini engellerken aldırış bile etmeden ilerlemeye devam etti.

Arabaya Yıldız'ı yerleştirip hızla şoför koltuğuna ilerledi. Kontağı çevirip arabayı olabildiğince hızlı bir şekilde hastaneye sürdü.

O sırada Hanife Hanım evde dört dönerken, Sefer evden içeri girmiş Hanife Hanım'ın odak noktası olmuştu. Yaşlı kadın ayağa fırlayarak oğluna doğru koştu.

"Haber var mı? Neredeymiş?"

"Anne"

"Söylesene!"

"Yayladaki Ahmet Abiyi aradım Yıldız'ı gördün mü diye görmediğini söyledi ama.... ama-

"Ama? Ama ne söylesene Sefer, ne!"

"İki-üç el silah sesi duymuşlar"

Hanife hanım oracığa yığılırken Yaşar bey de olabildiğince sakin kalıp aklına kötü şeyler getirmemeye çalıştı.

"Avcı falandır tilki görmüştür. Olamaz mı? Kalk sende Hanife Yıldız'a bir şey olmamıştır"

Hanife hanım ağlamasını durduramazken yüreği sıkışıyor, nefesi daralıyordu. Biliyordu. Kızının başına bir iş gelmişti. Anneydi o, hissederdi. Yavrusuna ne olduğunu hissederdi. Yoksa, bu yürek yangının başka ne anlamı olabilirdi ki?

Ayağa kalkıp kimseyi dinlemeden dışarı koştuğunda bağlandığı yerden kurtulmaya çalışan köpek onu sakinleştirmeye çalışan Poyraz'a bile saldırıcak nitelikteydi. Onun yürek yangınını söndürmeye bir şey olmamıştır diye avutmaya çalışanlar daha birkaç saat öncesine kadar sessiz sakin herkese kendini sevdiren bu köpeğin aniden hırçınlaşmasına ne diyebilirdi? Hangi kılıfı uydurabilirdi?

Dış kapıya ilerlerken Poyraz'ın telefonu çaldı. Genç adam hızla aramayı yanıtlarken karşıdaki kişi ne söylediyse Poyraz birden sustu, gözleri doldu. Telefon elinden kayıp giderken ağzından çıkan tek cümle

Ablam, vurulmuş.

Vurulmak?

Yavrusu?

Onun el bebek gül bebek büyüttüğü kızı?

Bir çığlık yükseldi o koca evden...bir anne var gücüyle bağırdı, haykırdı. İçinde kopan fırtına ancak kızını gördüğünde iyi olduğunu gördüğünde dinerdi.

"Götür beni Poyraz, kızıma götür!"

***

Ellerinde sevdiğinin kadını kanı varken öylece boşluğa bakıyordu. Gözünden akan yaşlardan bile bir haberken uzaktan ona doğru bağırarak yaklaşan bir kadın sesi çınlarken kulağında öylece durdu. Tepki vermedi.