Nothing has changed

08

Nagmadali na akong maglakad papunta sa pinto ng bahay. Nilabas ko ang susi at binuksan na ang pinto. I need to be fucking alone! Ayoko nang may laging nakabuntot sa akin at maging komplekado na naman ako lahat.

I closed the door and rested my back on the door. April, breath in.. breath out. Relax ka lang, okay? Kaya mo 'to. Naramdaman ko ang pagtulo ng mga luha ko sa pisngi. Umiling ako. Hindi pwede to! Hindi naman ako ganito ah? I should not be crying like a baby, super soft!

Pinaalis ko ang mga luha na bumababa mula sa pisngi ko. Damn. Akala ko kaya ko na dito sa lugar na ito. Dudumugin na naman pala ako ng mga tanong na hindi ko masagot sagot!

"April!" Kairo shouted. He knocked many times on the door. I thought he's with his girlfriend! Bakit siya narito kung ganon?

"Hey.. Alam kong nandiyan ka. Pagbuksan mo naman ako miss.." Mas lalong tumulo ang mga luha ko. Why you got to be like this? Puwede namang mamuhay ka nalang ng payapa diba? Pwede namang 'di mo nalang ako ginugulo.

I wiped my tears once again before deciding to open the door. Nasa baba ang tingin ko nang nakatayo siya. Ayokong tumingin ng direkta sa kaniya. No, way. Ayoko na muling malinlang sa mga paninitig niya.

I quickly grabbed the plastic that contains my things. Sobrang lakas na nang pagkakahila ko roon pero hindi niya ito binibigay. I tried one more, still hindi siya nagpapatalo! Mas lalo akong humagulgol.

"Please give me! Ibigay mo na sa akin oh. Kahit eto lang.." nabasag ang boses ko sa huli. Now, nahihirapan na ako. Hindi ko na talaga matiis. I looked for his face and stared at those eyes. Full of sadness, worry.. Gulong gulo na ako. Ano ba ang kailangan nito?

"The hell, Bakit ka umiiyak miss. Huh?" Umabante siya sa akin. Gumaganti naman ako ng pag atras. He throw the plastic on the sofa and minding again on me.

Napatigil ako sa counter top ng kitchen. Shit! Hindi puwede 'to! Aamba na ako paalis but he quickly moved his arms to lock me. Why are you doing this to me, Kairo! Pinagsusuntok ko siya sa dibdib. Where's his girlfriend? Iniwan niya?

"Sabihin mo nga sa akin.." inilapit niya ang mukha niya malapit sa akin. I closed my eyes and just ignore what he would say.

"Bakit ka umiiyak. Hmm?" Now I can feel his breaths near me. Wala akong ibang magawa kung hindi humikbi nang humikbi.

Tinulak ko siya nang malakas at nagbadyang tatakbo but he locked me with his arms! Ayokong sagutin siya. Hindi ko nga rin alam kung ano ang isasagot ko eh. Ano ba talaga ang sagot?

"Ano ba!" I shouted. My tears won't stop on falling, damn! Mas naramdaman ko ang higpit nang hawak niya.

"Gusto kong malaman kung ano ang iniiyak mo, miss.." umiling ako. Wala nga! Hindi ko alam!

I punched his chest again very soft. Hindi ko na kaya. Sobrang nanghihina na ako. "Hindi ko alam!"

I saw him smirked but then bitted his lower lip. Iniwas ko ang tingin doon, "Imposibleng walang dahilan ang pagiyak mo.. Tell me.." Umiling muli ako. Ano ba ang pinipilit ng isang ito! Hindi ko nga alam!

"Asan na ba 'yong girlfriend mo at bakit ka nandito!" I didn't mean to sound very embarrassed but I just did! Nakakairita ka naman, April! Umayos ka please.

Nagtaas ang kilay niya, "May kinwento ba ako sa iyo na girlfriend, miss?" Nagulat ako. So it means, wala siyang girlfriend? Imposible! Kulang na nga lang ay buhatin niya yong babae para maging mag asawa na sila!

April you sounded like a jelous fake wife! Napapikit ako sa inisip.

"Huwag ka nang magsinungaling! I saw you and the girl hugged each other! Hindi kayo? Anong tawag mo roon? Free hugs?" Sarkastikong sabi ko sa huli. I tried so hard not to be affected pero ang hirap!

Sumeryoso ang tingin niya sa akin. Hinagod niya ang tingin sa aking mata pababa sa aking labi.

"I do hope you finished the scene, April.." sabi niya at naka tingin pa rin sa aking mga labi. I have never heard him speak this way!

"Hindi ako yumakap pabalik. Now.. tell me. Bakit ka umiiyak?" Muli niyang tinanong. Why is this man so hard headed!

"Hindi ko nga alam! Stop repeating the question!" Hindi ko alam kung bakit ako sigaw nang sigaw. I should just calm down right?

Hindi ko nga ba talaga alam o hindi ko lang talaga kayang tanggapin? I was always scared when someone talked this way. Ang hirap imanipula ng mga bagay bagay. Ang hirap hanapin ng sagot. Hindi ako lumaki nang nahahanap lagi ang kasagutan sa isang bagay. Like before, I was longing for happiness na umabot sa punto na hindi ko alam kung totoo ba talaga ang nararanasan ko o hindi.

"I hope you answer me clearly next time before you cry like that.." kumunot ang noo niya.

"Ang hirap mong... maintindihan.. pero hihintayin ko ang araw na masasagot mo iyon ng maayos." Dagdag pa niya.

Napakalas na ang mga braso niya sa pagkakakulong sa akin. Huminga ako nang malalim. Tama siya. Siguro kailangan ko nang oras para malaman talaga ang totoo, ang sagot, ang iniiyak kong ito.

I heard him closed the door. After he disappear, I immediately sat down. Niyakap ko ang mga tuhod at nag isip isip.

"I do hope you finished the scene, April.."

Paulit ulit sa utak ko na bumabagabag. So it means, hindi talaga sila nagyakap? He did not respond the hug? Bakit ba ako naghahanap ng sagot sa mga bagay na hindi dapat binibigyang pansin! Sabi ko sa sarili ko na mamumuhay ako rito nang payapa. Pero bakit ganito, mas mahirap pa ata ang nangyayari rito.

I opened my phone because someone sent me a message. Baka si Paige lang 'to. I opened the message but the sender was not registered to my phone book. Napakunot ang noo ko.

Unknown:

Kumain ka na riyan. Rest before thinking what's the answer..

Natauhan ako sa nakita. I'm sure this is Kairo! Pero saan niya naman nakuha ang numero ko? I don't remember anything na binigay ko ang number ko sa kaniya!

To Kairo:

Okay. You too..

Napapikit ako sa nireply. Nagmumukha pa akong interesado sa sinabi! April you really should pick words when texting, okay? Napatigil ako nang muling tumunog ang phone. 'Wag mong buksan, April! Sinasabi ko sayo!

Kairo:

Sure. Rest well.

Hinulog ko ang cellphone ko sa sofa at napasapo nalang sa ulo. I though you're not going to open the message April!

|Next|