✅Kanye Anderson - POSSESSIVE HEIRS 2 [BXB][MPreg]

PH2 #5: Reallan

Typo and grammatical error ahead!!

Warning: R-18
🔞🔞🔞

# 5_Reallan

Kasalukuyan...

Bigla akong napaatras ng umalis siya sa pagkakasandal sa sink at humakbang palapit sa akin.

Bakit siya sumunod sa akin?

Huh! Masyado yata akong tiwala sa sarili ko na sumunod nga siya. What if gagamit din siya ng CR para magbawas.

Oo, baka nga. Kaya naman kailangan na makalabas na ako bago pa may kung anong mangyari.

Hindi ko naman sinasabi na may gagawin siya. Malay ko ba kung nagbago na siya at hindi siya gaya ng dati ng dati na sinakyan lang ang pagkagusto ko sa kanya at pinaglaruan.

"Don't act like you don't know me little kitten, dahil alam kung kilala mo kung sino ang kaharap mo ngayon." Nakangisi pa niyang sabi sa akin habang patuloy sa paglapit sa akin.

Hanggang sa napalingon na lang ako sa likuran ko dahil wala na akong maaatrasan pa.

"A-anong kailangan mo?" Tanong ko na hindi ko na maiwasan ang hindi mag stammer dahil sa kaba ng bumundol sa dibdib ko.

Akala ko hindi ko na mararamdaman ang kabang ganito kapag nagkita kami pero bakit ganun?

"Nothing littke kitten. Just to say hi. Hmmm." At sa pagkakasandal ko ay tuluyan na siyang nakalapit at ang ikinapiksi ko pa ay ang bahagyang paglapit ng mukha niya sa kanang bahagi ng mukha ko. Kinilabutan pa ako ng maramdaman ko ang pagdampi ng hanging lumalabas sa ilong niya sa leeg ko ng mas ilapit pa ang mukha sa akin.

"Step aside, w-what do you want?" Tanong ko at binalak na umiwas at umalis sa pagkakasandal ko pero iniharang lang niya ang mga kamay niya doon. Kaya naman sa kabila na muling binalak kong umiwas ay parehas lang din ang ginawa't iniharang din ang isang kamay niya doon.

"Wala naman Little kitten. Gusto ko lang naman na malapitan ka, at tignan kung ano ang ipinagbago mo sa pitong taong lumipas na bigla ka na lang nawala."

"H-hindi ko alam ang sinasabi mo. Saka p-wede bang alisin mo ang harang. Lalabas na ako." Sabi ko sa kanya pero hindi ko naman magawang tabigin ang kamay niya ngayon dahil ayaw kong madikit ang balat niya sa akin.

"Hmmm, later little kitten. Hmmm, do you remember? How we have fun at the comfort room 7 years ago? If you didn't remember it. Ipapaalala ko sayo."

At bago pa man ako makasagot ay mas lumapit siya sa akin. At dahil hindi nakasara ang pintuan ng cubicle ay tuluyan na iyong bumukas kaya naman nakapasok ako sa loob kasama siya.

Hindi ko na mapigilang lumunok dahil kakaiba ang ngising nakapaskil sa labi niya at kakaiba ang kinang ng mga mata niya habang nakatingin sa akin.

"S-stop it. H-hindi ko gugustuhing maalala ang nakalipas." Lakas loob na suway ko sa kanya pero di siya nakinig. "Sisigaw ako. L-lumabas ka na."

Mas lalo siyang ngumisi at ang pintuan ng cubicle ay isinarado niya. "Sumigaw ka little kitten. I don't care. Hindi lang naman ako maiiskandalo dito. At saka, okay lang. Para makita ng fiance mo na narito tayo sa loob ng iisang cubicle. Wanna dare little kitten?" May paghahamon pang saad niya.

Hindi ako nakaimik. Tama siya. Kapag sumigaw ako makikita ni Jason ang kalagayan ko. At ayaw ko na may isipin siyang iba kapag nakita kaming magkasama ngayon.

Pero kailangan kong makatakas sa kanya. But how? Nakaharang na siya mismo sa pintuan at hindi ako makakalabas maliban na lang kung umakyat ako.

"Mapapatitig ka na lang ba sa akin? Hmmm? Why little kitten? Naalala mo ba kung ano ang mga pinaggagawa mo noon? Pitong taon little kitten. And I want you to remember all those things. I'll will remind you the things what you did before."