Μακριά Σου|Book 2|[✔️]

Κεφάλαιο 1ο

Δυο,Δυο ειναι οι μήνες που εχουν περάσει απο τοτε.Δυο ειναι οι μήνες που δεν εχει σταματήσει να με πέρνει τηλέφωνα και να στέλνει μηνύματα παρακαλώντας με να τον συγχωρήσω και να γίνουν ολα οπως πριν.Δυο ειναι οι μήνες που δεν εχω κλείσει μάτι επειδη με περίτριγυρίζουν οι ριμαδες οι σκέψεις μου!Δυο ειναι οι μήνες που σκέφτομαι πως δεν θα μπορεσω ποτέ να τον εμπιστευτώ και πως ποτέ δεν θα γίνουν τα πραγματα οπως πριν.

Ειναι τοσο δύσκολο.Δεν ξερω πως θα μπορεσω να τον ξανα κοιτάξω στα ματια χωρις να μου υπενθυμίζουν εκεινη την νύχτα.

Προδοσια.

Αυτο ειναι το συναίσθημα που κυριαρχεί οπως και η απογοήτευση.Χαχ,πως πίστεψα ποτέ πως θα ηταν ολα ρόδινα και ωραια....

Ονειροπολα ειμαι.Μια χαζη ονειροπολα!

'Χατζηπετρου.'ειπε ο καθηγητής μου με τα μεγάλα στρογγυλά γυαλιά του.

'Εδω.'ειπα ψιθηριστά σηκώνοντας το χερι μου για να δείξω την παρουσία μου.

Με κοίταξε και μετα ξαναγύρισε την προσοχή του στο να συνεχίζει να διαβάζει τον κατάλογο με τα ονόματα των παιδιών.

Σχολειο.

Τι απαισιο μερος!Ενα μερος που σου δημιουργει παραπάνω αγχος και στρες,με τις εξετάσεις και τα διαγωνίσματα να περιπλέκονται συνεχως στα ποδια σου...

'Γιατι τετοια μουτρα ομορφουλα;'
Ακουσα και γύρισα να κοιτάξω τον διπλανό μου.

Τυχαινει ομως να ειναι το παιδι που εκανα παλιά παρεα,μεχρι που μια μερα σταμάτησε να μου μιλαει χωρις λογο και αιτία.

'Σταματά Φάνη,δεν εχω ορεξη.'μουρμουρισα και κοιταξα εξω απο το παράθυρο.

Δεν ηθελα να μιλήσω.Δεν μου αρεσει πλεον να μιλαω και να ασχολουμε με κανεναν.

'Γιατι ομορφουλα;Σε πείραξε κανεις;'

Ναι,ενας ο οποίος εχει σπάσει την καρδια μου σε χιλια κομμάτια...

'Να μην σε νοιαζει.'του απαντησα αποτομα,γυρνώντας την προσοχή μου σε αυτον.

'Μαζεψε τα νύχια σου γατούλα,δεν δαγκώνω.Απλα μια ερώτηση εκανα.'ειπε με ένα στραβό χαμόγελο και κοιταξα αμεσως αλλού.

Δεν ειχα καμια όρεξη για τα παιχνίδια του ή τα παιχνίδια οποιουδήποτε αλλού.Ηθελα απλα να τελειωσει αυτη η βασανιστική μερα και να παω σπίτι μου για να κλειδωθώ στο δωματιο μου.