Μακριά Σου|Book 2|[✔️]

Κεφάλαιο 2ο

'Και τελικα θα πας στις διακοπές που ελεγες με τους φιλους σου;'ρώτησε ο Κύριος Σπύρος τον γιο του.

'Φυσικα!Δεν θα το έχανα με τιποτα!'ειπε εύθυμα ο Μιλτος και τον κοιταξα στα ματια του τα οποια δεν σταματούσαν να μου δίνουν προσοχή.

'Και για πες μου ξανα που θα πάτε;'ρώτησε ο πατέρα του και ήπια μια γουλιά απο το νερο μου.Με τόσα βλέμματα απο τον Μιλτο δίψασα το καημενο!

'Στον Καλαμο.'μολις το ειπε πνίγηκα.

Αρχιζα να βήχω και ο Μιλτος αρχιζε να με χτυπάει ελαφρά στην πλάτη μου. 'Εισαι εντάξει;' με ρωτησε καπως ανήσυχα μολις ηρέμησα.

'Ναι.Ναι μια χαρά ειμαι.'ειπα και ήπια μια γουλια απο το νερό μου.

'Γιατι παιδι μου αναστατώθηκες ετσι;'με ρώτησε ο Κύριος Σπύρος.

'Ο Καλαμος ειναι το εξοχικό μου.'ειπα και τον κοιταξα με ενα λυπημένα χαμόγελο καθως ηρθε στην μνήμη μου η τελευταια μου μερα εκει.

'Αληθεια;'με ρώτησε ο Μιλτος έκπληκτος.

'Ναι.'

'Ειναι και ο εξοχικό δυο φίλων μου!'ειπε εύθυμα καθως τον κοιταξα μπερδεμενη.

'Μηπως τυχαίνει τον εναν να τον λενε Αλεξ;'ρωτησα ειρωνικά.

'Ναι!Πως το βρήκες;'είπε έκπληκτος και κοιταξα τα δάχτυλα μου.

'Γιατι ο Αλεξ ειναι ο αδερφός μου.'ειπα μπλέκοντας τα.

'Πλακα κανεις τωρα;'είχε μεινει άφωνος και με κοιτούσε με ορθάνοιχτο στομα.

'Οχι φυσικα.Γιατι τοσο έκπληκτος;'γελασα λιγο καθως ένιωθα λιγο άβολα.

'Γιατι δεν μοιάζετε και πολυ!'ειπε και ηταν αληθεια.

Μπορει να εχουμε και οι δυο μας μελι ματια και κάστανα μαλλιά αλλα κατα τα αλλα φυσιογνωμικά δεν μοιάζουμε καθολου.

'Ναι,μας το λενε πολλοί'ειπα γελώντας και χαμογέλασε.

Υπεροχο χαμόγελο.Κοιταζομασταν για μερικά δευτερα μεχρι που ρώτησε παλι ο Κύριος Σπύρος τον γιο του.

'Τελικα με την κοπελα που εμφανιστηκες τις προάλλες τα βρήκατε;'με αυτη του την ερώτηση κοκκαλωσα.

Εχει κοπελα;Σε καμια περίπτωση δεν θα έμπαινα ανάμεσα σε ενα ζευγαρι.Ειδικα απο την στιγμη που ξερω πως ειναι να σου περνούν αυτο που αγαπας πιο πολυ.Η έκφραση του άλλαξε και φάνηκε καπως πληγωμένος.