Selam arkadaşlar ilk önce bu benim ilk hikayem, ummarım beğenirsiniz))
Evet çok kötü görünüyordu gözleri şişmişti sanki günlerdir uyumuyordu, bileklerinde birsürü çizik vardı evet çıldırmıştı artık duvarları tekmeliyordu yanındaki bayan sakinleştirmeye çalışsada o artık çıldırmışti,kimseyi dinlemiyordu.Ben öylece bakıyordum ona bir an göz göze geldik hiçbir şey söylemeden öylece bakıyordu gözlerime .Gerçekten nasıl gelmişti bu hale?
Babamın beni dürtmesiyle kendime geldim ama o hala gözlerime bakıyordu,sonunda görevliler gelip onunla bir şeyler konuştular.Acaba burda ne arıyordu? Hemşirenin ismimi söylemesiyle yerimden kalktım.
"Melek Yılmaz doktor sizi odasında bekliyor." Hiç vakit kaybetmeden babamla, doktorun odasına ilerledik ama hala Onun bakışlarını üzerimde hissediyordum. 231 numaralı kapıya girdiğimizde doktor bizi tebessümle karşıladı.
"Melek Hanım, Ahmet Bey buyrun oturun." dedi doktor hiçbir şey söylemeden sessizce koltuğun birine oturdum. Doktor babama dönerek
"Evet efendim sizi diniyorum" dedi. Babamın ne konuşacağını bildiğim için gözlerimi kapatım ve düşüncelere daldım birsüre sonra doktor bana dönerek
"Melek Hanım isterseniz tedaviye yarın başlayalım ne dersiniz?" diye sordu.Ben sadece başımı salamakla yetindim .Babamla doktor biraz daha konuştuktan sonra odadan çıktık. Gozlerim Onu aradı ama yoktu gitmiş olmalydı uzun bir koridordan sonra çıkış kapısına vardık, dışarı çıktığımızda hafif yağmur yağıyordu. Arabaya oturduğumuzda babam bana baktı ve güven verircesine "Her şey yoluna girecek Meleğim" diyerek bana sımsıkı sarıldı işte o an uzun süre tutuğum yaşlarımı serbest bıraktım.
-TUBAWKA_92
ŞİMDİ OKUDUĞUN
-DELİ-
ChickLit"Seni sevebileceğine gerçekten inanıyor musun? Üzülme tatlım ama senden hoşlanması bile çok az ihtimal" "Ben inanıyorum bir gün sevicek beni" "Boş hayaller kurup kafanı yorma canım, o seni sevmesi için dünyada tek kız kalman gerekecek; o durumda da...
