-DELİ-

3/bölüm -O-

"1 hafta sonra "

Babamın ısrarları yüzünden psikolojik desteğe evet dedim. Aslında babam beni düşündüğü için böyle bir şeye karar verdi. Bende kıramadığım için evet demiştim. Ama ben ilk önce hastaneye gidip onlardan tedavi isteyecektim bu saçma ama ben öyle istiyordum. Babam da kabul etti . Babamla birlikte arabaya bindim ve hastaneye doğru yol aldık . Radyodan şarkı dinlemek yerine ben kulaklığı tercih ettim. Şarkı listemden rastgele bir şarkı seçip dinlemeye başladım. Yağmur yağacak gibiydi bulutlar griye dönük bir renkteydi. 10 dakkaya yakın bir zaman sonra hastaneye ulaştık. Arabadan indiğimizde babam kulağıma fısıldadı

"Hersey çok güzel geçecek sen merak etme"

"Beni Deli falan mı sanacaklar baba?"

"Saçmalama kızım" dedi babam. Önden yürüdüm ve hastanenin kapısına ulaştım. Içeri girdiğimizde uzun bir koridorda yürüdük.

Benim yaşlarımda bir çocuk sinirli bir şekilde yanındaki kadına bağırıyordu. Zavallı kadın. Sadece izliyordum.Evet çok kötü görünüyordu gözleri şişmişti sanki günlerdir uyumuyordu, bileklerinde birsürü çizik vardı evet çıldırmıştı artık duvarları tekmeliyordu yanındaki bayan sakinleştirmeye çalışsada o artık çıldırmışti,kimseyi dinlemiyordu.Ben öylece bakıyordum ona bir an göz göze geldik hiçbir şey söylemeden öylece bakıyordu gözlerime .Gerçekten nasıl gelmişti bu hale?

Babamın beni dürtmesiyle kendime geldim ama o hala gözlerime bakıyordu,sonunda görevliler gelip onunla bir şeyler konuştular.Acaba burda ne arıyordu? Hemşirenin ismimi söylemesiyle yerimden kalktım.

"Melek Yılmaz doktor sizi odasında bekliyor." Hiç vakit kaybetmeden babamla, doktorun odasına ilerledik ama hala Onun bakışlarını üzerimde hissediyordum. 231 numaralı kapıya girdiğimizde doktor bizi tebessümle karşıladı.

"Melek Hanım, Ahmet Bey buyrun oturun." dedi doktor hiçbir şey söylemeden sessizce koltuğun birine oturdum. Doktor babama dönerek

"Evet efendim sizi diniyorum" dedi. Babamın ne konuşacağını bildiğim için gözlerimi kapatım ve düşüncelere daldım birsüre sonra doktor bana dönerek

"Melek Hanım isterseniz tedaviye yarın başlayalım ne dersiniz?" diye sordu.Ben sadece başımı salamakla yetindim. Babamla doktor biraz daha konuştuktan sonra odadan çıktık. Gozlerim Onu aradı ama yoktu gitmiş olmalydı uzun bir koridordan sonra çıkış kapısına vardık, dışarı çıktığımızda hafif yağmur yağıyordu. Arabaya oturduğumuzda babam bana baktı ve güven verircesine "Her şey yoluna girecek Meleğim" diyerek bana sımsıkı sarıldı işte o an uzun süre tutuğum yaşlarımı serbest bıraktım.

Bu bölüm kısa oldu ama olsun )))
-TUBAWKA_92