Bu bölümü çok düşündüm, çok kerede değiştirdim ortaya böyle bir şey çıktı))
Hala yanımda oturuyordu ve hala benimle konuşmuyordu. Belki gerçekten insanlarla konuşmayı sevmiyor? Acaba beni hatırlıyor mu ? Böyle düşünürken gözüm bileklerine kaydı birsürü çizik . Düşüncelere dalmışken zil çaldı. Berk yerinden kalkarak kapıya doğru ilerledi ve çıktı. ben arkasından bakarken Melis beni dürttü, ona döndüğümde
"Aşık mı oldun lan ne öyle hayaran gözlerle bakıyorsun cocuğa?" gözlerimi devirerek Melise baktım
"Saçmalamayi kes Melis onunla arkadaş bile olunmuyor, kimseyle konuşmayı sevmiyormuş beyefendi"
"Öyle deme Melek belki kendine göre sebepleri vardır" dedi Melis. Aslında doğru kendine göre sebepleri vardır acaba benim annemin öldüğü o kazada anne babası yaralandı diye mi böyle bunu öğrenmem lazımdı. Evet belki beni ilgilendirmiyordu ama beni ona çeken bir şey vardı sanki. Bu his beni hem korkutuyor hemde mutlu ediyordu....
Okul bittığinde okul çıkışında babamı bekliyordum. Babam 10 dakkaya geleceğini mesaj ettı. O an kulaklıklarımı ararken sınıfta bıraktığımı fark ettim, koşarak okula girdim 3.katta çıkarken çatı katında sesler duydum bizim çatı katı daha bitirlmemişti yani oraya gitmek tehlikelidir ama derste duyduğum sadece 1 cümlelik sesi haırlıyordum 'O'nun sesiydi. Koşarak çatı katına çıktım heryerde çiviler betonlar falan vardı biraz daha ileledikten sonra sesler daha çok gelmeye başladı. Bu yaklaştığımın anlamına geliyordu. Çok yaklaştığımda Berk telefonla konuşuyordu duvarın arkasından onu izlemeye başladım
'Mümkün değil! o ölmüş olamaz!' telefondaki kişi bir şeyler söyledikten sonra Berk yerde duran sandalyeyi aldı ve duvara fırlattı. Çok sinirliydi hastanediki gibi..
Bu çoçuk gerçekten çok çabuk öfkeleniyordu. O an başıma gelebilecek en saçma şey geldi telefonumdan mesaj sesi geldi muhtemelen babam atmıştı. Berk biran durdu içimden
'Lanet olsun! Ummarım duymamıştır lütfen lütfen' diye yalvarırken duvarın arkasına tamamen saklandım Berk biraz bekledikten sonra
'Kim var orda?!" diye bağırmıştı resmen şu an korkudan ölücek gibiydim.Ayak sesleri gittikçe yaklaşıyordu. Acaba bu halde bana zarar verir mi ?
Şu an duvarın arkasında duruyordu.Bir an kocaman eller boğazımı sardı nefes alamıyordum. Ellerim refleks olark eline gitti son gücümle
"Bırak lütfen bırak nefes alamıyorum' diye haykırdım. Berk beni görünce elini boğazımdan çekti.
"Melek ne işin var senin burda? Sen beni mi takip ediyorsun?!" dedi sinirli bir şekilde
"Hayır,hayır s-sadece k-kulaklığımı sınıfta u-unutmuştum... çatıdan sesler gelince merak ettim, seni bu halde görünce yanına g-gelmekten korktum" boğazım hala çok acıyordu sesim zaten kesik kesik çıkıyordu.
Berk bir süre gözüme öylece baktıktan sonra arkasına dönüp tam gidecekken merakımdan sordum
"Neden bu kadar sinirlendin bir şey mi oldu?" bir süre sessizlikten sonra gitmek için arkama döndüğümde
"Bu seni ilgilendirmez Melek" böyle demesine üzülmüştüm belki bir türlü yardım edebilirdim.Hiçbir şey demeden çatı katından inip okul çıkışına ilerledim babam çoktan gelmişti beni bekliyordu. Arabaya binip kemeri taktım.
"Nerdesin Melek neden mesajlara cevap vermiyorsun 10 dakka çoktan geçti"
"Özür dilerim baba telefonum sessizdeydi"
"Iyi peki" dedi babam. Başımı cama çevirdiğimde Berk'in arabaya bindiğini gördüm kendi arabası varmış demek.
Bütün yolculuk babamla hiç konuşmadık birazcık şarkı dinlemek için kulaklıklarımı aradığım an sınıfta bıraktığım aklıma geldi, neyse evde yedek vardı zaten... Eve geldiğimiz zaman babamın iş yerinden birisi aradı ve babam evden çıktı.
Ben biraz televizyon izledikten sonra yiyicek bir şeyler hazırlayıp karnımı doyurdum. Annemin yanına gitmek istiyordum.Babama mesaj attım
'Baba ben annemin yanına gidiyorum'
'Peki kızım çok geç kalma'
Telefonu kapatıp odama çıktım. Giyindikten sonra hafif makyaj yapıp çantamı hazırladım. İçine telefon, cüzdan, evin anahtarını vb. Şeyler koyduktan sonra yanıma hırkamıda alarak evden çıktım.Taksiye binip mezarlığa doğru yol aldık .Geldiğimde etrafta hiç insan yoktu, küçüklükten beri mezarlıklardan korkardım ama annem burda olunca artık korkmamaya başladım ah ne çok özlemişim annemi...
Geldiğimde annemin toprağını öptüm ve annemle yine konuşmaya başladım
"Anne seni ne kadar cok özledim bir bilsen, neden?neden? hep en yakınlarımı kaybediyorum anne yine göz yaşlarıma hakim olamadım.... Biraz annemle konuştuktan sonra gitmek için ayaklandım.Son kez annemin toprağını öptüm
Mezarlığın çıkışına geldiğimde bir araba gördüm bu araba bir yerden tanıdık geliyordu , evet evet bu Berkin arabasıydı! Ama burda ne arıyordu ? arabanın plakasına baktığımda Berk olduğuna emin oldum onu bulmak için yine mezarlığın içine yürümeye başladım .Uzakta siyah ceketli birisni görmüş gibi oldum, sessiz bir şekilde yaklaşmaya başladım.Evet o Berkti ve önüdeki taşlarda
'Selim Korkmaz ve Necip Korkmaz'... ne?! bunlar kim acaba? Beni gördüğünde sinirleneceğini bilsemde biraz destek olmak için Berke yaklaştım, elimi omzuna koyduğumda bir an irkildi.
"İyi misin Berk?"
Berk arkasına döndüğünde benim hiç beklemediğim bir tepki verdi
Evet bana sarıldı....
"Berk iyi m-"
"Sus melek sadece sus, buna ihtiyacım vardı birisinin yanımda olduğunu hissetmeye ihtiyacım vardı"
Dediği şeyler beni şoka girdiriyordu gerçekten yüz ifadesi artık uzun zamandır güçlü kaldığını ve artık gücü kalmadığını gösteriyordu...
Ummarım Beğendiniz))))))
-TUBAWKA_92
ŞİMDİ OKUDUĞUN
-DELİ-
ChickLit"Seni sevebileceğine gerçekten inanıyor musun? Üzülme tatlım ama senden hoşlanması bile çok az ihtimal" "Ben inanıyorum bir gün sevicek beni" "Boş hayaller kurup kafanı yorma canım, o seni sevmesi için dünyada tek kız kalman gerekecek; o durumda da...
