William Shakespeare Soneleri

Sone70 - Sone72 +1

Üzgünüm arkadaşlar ne kadar araştırdıysam da bu bölüme 10 tane sone bulamadım :'( Bu yüzden kitabı 2+1 ile bitiriyorum.

 SONE 71
 Yas tutmaya kalkışma ecel beni aldı mı,
 Nobran ve mendebur çan bildirdi mi bir kere
 Bu iğrenç yeryüzünden kaçıp sığındığımı
 Bana koynunu açan en iğrenç böceklere:
 Bunları okuyunca yazanı anma derim;
 Çünkü öyle sonsuzca seviyorum ki seni
 Tatlı anılarında unutulmak isterim
 Acı çektirecekse sana düşünmek beni.
 Ah ben düştükten sonra bağrına toprakların
 Göz atacak olursan bu şiirlere bir gün,
 Söylemesin zavallı adımı dudakların,
 Hayatımla birlikte bırak sevgin çürüsün;
 Yoksa şu kurnaz dünya deşer de iniltini,
 Benim için yas tuttun diye hor görür seni.

 SONE 72
 Ah, ben ölünce neler söyletecekler sana:
 Ne buldun diyecekler, onun nesini sevdin?
 İyisi mi, sevgilim, sen hepten yan çiz bana,
 Zaten bende ne arar senin değer dediğin.
 Meğer ki uydurduğun erdemli yalanlarla
 Hiç lâyık olmadığım şeyler yakıştırasın,
 Cimri gerçeğin vermek istediğinden fazla
 Bu ölüye, ardından, övgüler yağdırasın.
 Ah, belki gerçek sevgin görünür diye sahte,
 İstemem aşk uğruna yalancıktan övmeni;
 Adımı da gömsünler cesedinle birlikte
 Yaşamasın; ne beni utandırsın, ne seni.
 Utanıyorum işte bunlara yol açmaktan:
 Hiç değer taşımayan şeylerden sen de utan.

Sone 146 (Favorilerimden :)
 Benim günahkar merkezimdeki, zavallı ruh,
 Olmuşsun Başkaldıran güçler elinde köle;
 Niçin yanar içinde dert ve yokluk alevi
 Oysa dış duvarların süslü boyalı böyle?
 Günlerin sayılı da bu çürüyen konakta
 Niye harcarsın sen ona varını yoğunu?
 Mirasına aç gözlü böcekler konacak da
 Ne süs kalacak ne şan
 Budur bedenin sonu.