𝟖. 𝓨𝓾̈𝔃𝔂𝓾̈𝔃𝓮𝔂𝓴𝓮𝓷 𝓚𝓸𝓷𝓾ş𝓾𝓻𝓾𝔃

215 78 11
                                    

Kısacası"Görüşmeyelim" diyeli 2 ay olmuştu. Yeşim hayatında 2. defa bu kadar fazla hayal kırıklığına uğradığını hissediyordu.

Kendi bile bir daha birini sevebileceğine inanmıyordu ama belki de artık inanması gerekiyordu.

Kendisine "Neden bu kadar kırgınım ona? O benim hiçbir şeyimken." Bu sorunun cevabına asla gerçekçi bir yanıt bulamıyordu. "İlk defa sevildiğimi hissettiğim ve o da yalan çıktığı için." deyip geçiyordu.

Yeşim sonunda ona mesaj atmaya karar verdi. Ona olan kırıklığından ona sığınacaktı...

Yeşim: Hadi çık gel. Senin için zor bir şey ama ihtiyacım var buna. Lütfen.

05...: Seni kırmak kendime yaptığım en büyük saygısızlık, sana yaptığım en büyük ayıpmış bunu fark ettim 2 ay boyunca. Sen olmazsan olmuyormuş. Özür dilerim.

05...: Bu akşam hep gittiğin yerin terasında olacağım.

Yeşim heyecandan ilk başta be yapacağını bilemedi.
{~}

Akşam olunca havanın hafifçe esmesi nedeni ile mavi hırkasını giyip hızlıca evden çıktı. Koşarak oraya doğru gitti. Her zaman geldiği yere bugün ilk defa bu kadar karışık duygular ile geliyordu. Kırgınlık, sevgi, umut, heyecan...

İçeri girdiğinde trabzanlara tutarak merdivenleri ikişer ikişer çıkmaya başladı.

Kalbi hızlanmış adımları yavaşlamıştı. İleri doğru gittiğinde kenarda duran kişiye doğru yaklaştı ama daha fazla ileri gitmeden durdu.

"Bu olanlardan sonra geleceğini sanmazdım." dedi Yeşim'e tanıdık bir ses.

"Geldim ama sırtına konuşmaya değil."

"Biraz sırtıma konuşmak zorundasın."

"Tamam kabul. Ama bana önünü döndüğünde bir daha arkanı dönme."

️☁️☁️☁️

Güzel Kadın Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin