Güzel Kadın

𝟏𝟑.𝓕𝓲𝓷𝓪𝓵

"Gülüşün aklımda kalmıştı. Ben de yakından görmeye geldim."

"Erdem?" dedi kız kekeleyip titreyen sesi ile.

"Büyük ilerleme. Bilinmeyenden Erdem oldum."

"Senin olmana sevinebilirdim yalancı olmasan. Ama herkes ikinci bir şansı hak eder değil mi?"

"Şans vereceksen öncelik bende değil. İlk başta kendine öncelik verip toparlan Yeşim."

Yeşim Erdem'e sıkıca sarıldı. Artık kendine de ona da sevdiğini itiraf etmiş oldu.

"Bir daha bana yalancı demeyeceğine söz ver."

"Söz."

Orda ikisi gülerken arkalarından bir alkış sesi geldi ve ona doğru baktılar. Karşılarında onları alaycı bir şekilde alkışlayan Ares duruyordu.

"Bravo Yeşim. Gülüşünü ona mı armağan ediyorsun?"

"Evet ona armağan ediyorum. Neden biliyor musun? Bize, bana insan olduğu için. Sen iflah olmaz bir safsın demiştin ya. Benim saflığım kalpten senin saflığın olsa olsa beyinden olur. Ona da saflık demiyoruz. Şimdi gidebilirsin."

Ares Yeşim'i dinlemeden gözlerini Erdem'in üstüne dikti. Erdem de ayağa kalkıp Ares'in yanına gitti.

"Kendini haklı çıkarmak için elinden geleni yaparsın değil mi? Ben seni sadece bu kızı sevmeyi bilmeyen biri olarak yeni tanıdım. Seni yollara serilmiş yalanlarının peşinden uğurluyorum. Hangi pisliğe düşeceksen düş ama bize dokunma." demesi ile Ares ordan hızlıca uzaklaştı.

{~}

İyi insanların masallarında her daim mutluluk vardır.

Kötüler ise sadece başkalarının mutsuzluğu ile mutlu olmak için hayatlarını heba ederler.

Ares veya Erdem olmak sizin kararınız.

Mevzu Yeşim değilken bile insan olmak mühim olan....

☁️☁️☁️

Sona geldik. Okuyan
herkese çok teşekkür ederim.