2.Bölüm-MEKTUP-

77 19 10
                                    

Bu mektup da neydi? Kafam allak bullak olmuştu kendimi tutamayıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

- Annemmm,anneciğim seni seviyorum gel nolursun gel sensiz ben ne yapayım nereye gideyim annemmm. Anneee!
gellll! beni bırakma gel anneee!
Napacağım ben şimdi ha ne!
Baba, babammm! benim suçum ne niye sürekli kaybeden ben oluyorum niyeeee.
Niye ben sürekli sizi kaybediyorum. Allah'ım ben ne yaptımda beni böyle sınıyorsun.

Tık Tık Tık *kapı çalar*

Göz yaşlarımı sildim ve kapıyı açtım. Karşımda bir sürü polis vardı.
-Merhaba İnci kızım...
-Kızım mı? ben kızın değilim. Ben annemi babamı istiyorum onları bulun bana, bana onları onları bulun susun hepiniz susun...

O sıra kendimde değildim delirmiştim, yavaş yavaş gözlerim kayıyordu gözlerim çift görüyordu sanki ,sonra sert bir acı hissettim çok acı...

-1 gün sonra-
Küçüklüğümden beri aynı rüyayı görüyordu.Ve bunu bugünde gördüm kış günü annem ve babamın elini bırakıp zıplayarak karlarda yürüyordum sonra yanımdaki devasa kamyonun ışıkları...
-Baba!!!
-Sâkin olun İnci hanım.
-Nerdeyim ben siz kimsiniz?
-Siz şuan bir hastanedesiniz. Ben de hemşire
dışarıda bekleyenleriniz var onları içeri alacağım size bir kaç soru soracaklar ondan sonrası Allah Kerim.
-Merhaba İnci. Biz karakoldan geliyoruz. Annenle kaldığınız o otelde annenizi kaçırdılar doğru mu?
-Eevet.
-Peki, size bir şey yaptılar mı?
-Hayır ben, ben banyo'ya saklandım görmediler beni.
-Kaç kişilerdi?
- Benim gördüğüm iki kişiydi daha fazla da olabilirler.
-Sana hiç benden bahseden oldu mu?
- Hayır.
- Ben babanın çok yakın arkadaşıyım.
-Ne, babam, bana kimse bundan bahsetmedi.
-Evet farkındayım. Artık sen bana emanetsin. Senin eğitimin için elimden gelenini yapacağım sana söz olsun. Şimdi sen dinlen sonra yine geleceğim.

İnanamıyorum benden sürekli bir şeyler saklıyorlar anlamıyorum.

-Ertesi gün-
-Çok sağolun hemşire hanım.
-Ne demek İnciciğim.Çıkıyorum ben.
-tamam.
*içeriye polisler girer*
-İnciciğim biraz daha iyisindir İnşallah.
-iyiyim çok şükür:) siz.
-Çok şükür. Evet ben direkman konuya giriyorum seni İzmir'e göndereceğim eğitimine orada devam edeceksin zaten son senen. Orada okulun yurdun da kalacaksın.
-Hayır olmaz ben buradan ayrılmak istemiyorum.
- İnci zor biliyorum kızım ama elimizden geleni bu.Yoksa senide bulurlar ve...
-Tamam,peki.
-Annem, annem nerde nasıl o?
-Ekiplerimizi dört bir yana dağıttık. Arıyorlar. Bir haber gelirse söyleyeceğim sana.
-Çabuk olun,Annem benim tek varlığım nolur.
-Sen hiç merak etme.

Gece havaalanına gittik.Uçaga bindirdiler beni ve yolculuk başladı...

GÖLGEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin