"Dream, I will be there for your creation until the end of your life.
Dream, wherever you might be it will be lenient.
Dream, you will fully bloom after all the hardships.
Dream, your beginnings will seem humble, so prosperous will your future be."
Agust D
12 Σεπτέμβρη, ώρα 21:45
Yoongi's Pov
Έμεινα άφωνος στο άκουσμα της απάντησής της. Δεν ξέρω αν με ξάφνιασε το γεγονός ότι ανακάλυψε τόσο εύκολα κάτι τόσο προσωπικό για εμένα ή αν με ξάφνιασε ο τρόπος με τον οποίο μου απάντησε· η αποφασιστικότητα που χαρακτήριζε την γλυκιά χροιά της και η στάση του σώματος της, όσο σκεφτόταν την απάντησή της, που έμοιαζε περισσότερο με ένα μικρό παιδί, που προσπαθούσε μανιωδώς να θυμηθεί που άφησε το αγαπημένο του παιχνίδι.
Αισθάνομαι πως είμαι ένα ανοιχτό βιβλίο μπροστά στα μάτια της. Ένα βιβλίο που μπορούσε εύκολα και αβίαστα να διαβάσει και να κατανοήσει όλα τα κρυμμένα μυστικά και όλες τι ανησυχίες που το περιέβαλαν.
"Μάλλον είμαι πολύ προβλέψιμος" της απάντησα μετά από λίγο, με ένα μικρό γελάκι σχηματισμένο στο κατάλευκο πρόσωπό μου.
"Αυτό σημαίνει ότι το βρήκα;" με ρώτησε γεμάτη ανυπομονησία.
Έγνεψα το κεφάλι μου ως ένδειξη επιβεβαίωσης. Στο πρόσωπό μου ζωγραφίστηκε ένα χαμόγελο που πρόδιδε την ήττα μου.
Η αντίδρασή της ήταν τόσο γλυκιά, τόσο αγνή. Το σώμα της απέκτησε μια στάση περηφάνιας ενώ παράλληλα χτυπούσε τα χέρια της για να συγχαρεί τον εαυτό της. Με παρέσυρε μαζί της και πλέον χτυπούσα και εγώ τα δικά μου χέρια για να επαινέσω το επίτευγμά της. Το χαμόγελό της αυτή τη στιγμή είναι το μεγαλύτερο χαμόγελο που μου έχει χαρίσει ποτέ κανείς.
Τα μάτια της, κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε, εξέπεμπαν ακόμη μεγαλύτερη λάμψη, ακόμη μεγαλύτερη οικειότητα. Είχα σαγηνευτεί τόσο πολύ από την ομορφιά της. Και δεν εννοώ μόνο την εξωτερική της ομορφιά. Αλλά και την ομορφιά από την οποία περιβάλλεται ο χαρακτήρας και η αύρα της.
Από αυτόν τον λήθαργο με ξύπνησε η φωνή της Ryujin.
"Τραγούδησε μου κάτι. Κάτι που σε χαρακτηρίζει και που σε εκφράζει" μου είπε σχεδόν ψιθυριστά.
"Και γιατί να το κάνω αυτό αγαπητή μου, εάν επιτρέπεται;" την ρώτησα με ένα παιχνιδιάρικο ύφος.
Δεν μου απάντησε.
Στο άκουσμα της ερώτησης μου, παρατήρησα πως η Ryujin άλλαξε την στάση του σώματός της. Πλέον δεν με κοιτούσε με τα υπέροχα μικρά της μάτια. Είχε γυρίσει το πρόσωπό της προς το παράθυρο του βαγονιού και είχε καρφώσει το βλέμμα της ψηλά. Δεν μπορούσα να καταλάβω αν κοιτούσε το κατάλευκο μισοφέγγαρο ή τα μικροσκοπικά αστέρια. Φαινόταν χαμένη στις σκέψεις της.
YOU ARE READING
First Love
Fanfiction"Δώδεκα ώρες. Δώδεκα ώρες αρκούν για να πει κανείς ότι γνώρισε τον πρώτο του έρωτα. Ένα βραδινό ταξίδι, με καλή συντροφιά και λίγη τρέλα, μπορεί να στιγματίσουν όλη σου την ζωή." Το "First Love" είναι ένα βιβλίο που γράφθηκε για να μας θυμίσει έναν...
