"When life gives you lemons, ask for salt and Tequila."
Unknown
12 Σεπτέμβρη, ώρα 23:35
Yoongi's Pov
Βρίσκομαι σαστισμένος μπροστά από ένα μέρος που δεν ήμουν προετοιμασμένος να αντικρίσω από κοντά. Τουλάχιστον όχι ακόμη.
Δεν μπορώ να ελέγξω πλέον το σώμα μου. Αρνείται κατηγορηματικά να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε κίνηση. Τα συναισθήματα μου, φαίνεται, έχουν κατακτήσει τον πλήρη έλεγχο του οργανισμού μου.
Αλλιώς είχα φανταστεί αυτή τη συνάντηση. Από όταν ήμουν μικρό παιδί, θυμάμαι, με έτρωγε η περιέργεια να αναζητήσω αυτό το μέρος για το οποίο είχα ακούσει τόσες ιστορίες. Δίσταζα όμως. Δίσταζα πολύ να κάνω αυτό το ταξίδι ως εδώ και να έρθω αντιμέτωπος με το παρελθόν των γονιών μου. Ακόμη κι αν έχω ξεπεράσει τον χαμό τους, δεν σημαίνει ότι δεν πονώ όταν τους σκέφτομαι. Ότι δεν μου λείπουν.
Ασυναίσθητα, τα μάτια μου άρχισαν να κινούνται με γρήγορους ρυθμούς δεξιά και αριστερά. Προσπαθούσαν να εξετάσουν λεπτομερώς και να αποτυπώσουν στο νου μου αυτό που εκτεινόταν μπροστά τους.
Το απαλό γκρι χρώμα στους τοίχους πρόδιδε το ότι δεν υπήρχε ιδιαίτερη μέριμνα για την εξωτερική του συντήρηση. Μπορεί η ξεθωριασμένη αυτή απόχρωση να μην ήταν ιδιαίτερα ελκυστική για κάποιους, παρ'όλα αυτά κανείς δεν θα μπορούσε να αρνηθεί πως το συγκεκριμένο χρώμα εξέπεμπε κάτι το μοναδικό, κάτι το μυστήριο. Ένας αμυδρός ήχος μουσικής και ένα πλήθος ατόμων να εισέρχεται και να εξέρχεται από τον "παρατημένο" αυτό χώρο ήταν αρκετά για να παρακινήσουν κάποιον να αναζητήσει τι κρύβεται πίσω από αυτούς τους τέσσερις μονότονους τοίχους.
"Ώστε αυτό, λοιπόν, είναι το περίφημο Sugar!" αναφώνησα σχεδόν ψυθιριστά, καρφώνοντας το βλέμμα μου στην κεντρική είσοδο του μαγαζιού.
Δεκάδες ερωτήματα πρέπει να έχουν κατακλύσει την Ryujin. Με την άκρη του ματιού μου μπορούσα να αντιληφθώ τις αμήχανες κινήσεις των χεριών της.
"Γνωρίζεις αυτό το μέρος;" με ρώτησε με μία μικρή δόση έκπληξης, θέλοντας μάλλον να λύσει μία μία όλες τις απορίες της.
"Είναι το μαγαζί του πατέρα μου. Ήταν..." της απάντησα με ένα πικρό χαμόγελο, αφότου συνειδητοποίησα, για άλλη μια φορά, πως δεν ζει πια.
YOU ARE READING
First Love
Fanfiction"Δώδεκα ώρες. Δώδεκα ώρες αρκούν για να πει κανείς ότι γνώρισε τον πρώτο του έρωτα. Ένα βραδινό ταξίδι, με καλή συντροφιά και λίγη τρέλα, μπορεί να στιγματίσουν όλη σου την ζωή." Το "First Love" είναι ένα βιβλίο που γράφθηκε για να μας θυμίσει έναν...
