Uğur Böceği

🐷2.Bölüm🐷

Medya: En sevdiğim şarkılardan biri ( kesinlikle dinleyin)

Barış'ın Ağzından:

Ne kadar beni rahatsız etse de yüzümde bir tebessüm belirmişti. Hoşuma gitmişti yani onun başının benim omzuma gelmesi. Bu an kız kardeşim ile olan anılarımızı hatırlatmıştı bana.

O beş yıl önce intihar etmişti. Çünkü ona çok kötü davranmış, onu dışlamışlardı. Bazı köpekler. Onu kandıranlar da vardı arada. Ve en sonunda dayanamayıp intihar etti.

5 yıl önce: Doğa (Barış'ın kardeşi) 13 yaşında iken.

Bu yapılanlara dayanamıyordum artık. Ne beni ne de ailemi rahat bırakıyorlardı. Benim yüzümden ailem de tehlike içindeydi. Belki beni rahat bıraksalar ailemi de rahat bırakırlardı.

Ama bu imkansızdı. Yani beni bırakmaları... Ne bileyim saçma olurdu. Çünkü beni daha bu yaşımda dışlamışlardı. Kim bilir biraz daha büyüyünce neler neler yaparlardı bana.

Bundan, bu işkenceden kurtulmanın tek bir yolu vardı. Ama o zaman ailem çok üzülecekti. Ama en azında onlar ölüm tehlikesi yaşamazlar.

Hemen odam dan çıkıp çatıya girdim. Yavaş adımlarla boşluğa doğru ilerlemeye başladım. Bu hava bu atmosfer beni benden alıyordu. Çok seviyordum bu kokuyu. Annem ve babam ben fabrikalardan nefret ettiğim içim ormana doğru yol alan bir eve taşındılar. Ama yine de şehir gibiydi. Sadece ağaç ve çimen çoktu. O kadar. Ve şimdi bu güzel sandığım hayatımdan vazgeçmek için bir adım daha atıyordum.

Ne olurdu buradan atlasam? En fazla ölürüm. Değil mi? Peki, o zaman şimdi zamanı. Arkamda duyduğum sesten sonra kendimi bıraktım. Abim. Abim beni tuttu. Ama ben istemiyordum. Daha fazla istismar istemiyordum.

Neden? Neden bu kötü insanlar beni seçiyordu? Ben seçilmiş kişimiyim! Şuana kadar hiç bir insana hiç bir kötülüğüm  yoktu. Dediğim hiç bir şey ailem hariç kimse tarafından dinlenmiyordu. O zaman ne değerim vardı benim bu dünyada? Ben sadece yaşamak, dışlanmak için mi doğdum ya!?

Öyleyse sonra görüşürüz hayat.........

Günümüz:

Onunda saçlarını bu şekilde okşardım. Aynı şuan o adını bile bilmediğim meleğin saçlarını okşadığım gibi. Ne yapayım? Saçları çok güzeldi. Kızılımsı bir rengi vardı. Doğal olduğunu düşünüyordum. Kız kardeşim de başını omuzlarıma koyar dertlerini dışa aktarırdı.

Neyse şimdi bunun zamanı değil. İzmir'e okulum yüzünden gidiyordum. Çünkü ailem İstanbul'da gittiğim okulu güvenli bulmadığı için beni İzmir'de ki kolejemize göndermişti.

Kolej bizim olduğu için güvenli olduklarını düşünüyorlardı. Öyleydi zaten. Bu arada uğur böceği meleğinin sevgilisi olup olmadığını bile bilmiyordum ama muhtemelen vardı. Piçlik smile 😏.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~'''''''''''''~~~~~~~~~~~~~~

Uzun bir süre geçmişti ve İzmir'e gelmiştik. Uğur Böceği Melek'i uyanmıştı ve beni onun saçlarını okşarken görmüştü. Ama sessiz kaldı. Neden öyle yaptı bilmiyorum. Kızacağını düşünmüştüm. Montumu giydim, telefonumu cebime atıp valizimi aldım ve uçaktan indim.

İrem'in Ağzından:

Onun benim saçlarımı okşadığını görünce biraz da olsa gözüm yaşarmıştı.  Çünkü çok önceden hayatım bir mucizesi olmuştu. Hayır,hayır o beni aldatmadı. Asla da öyle birşey yapmazdı. Sadece ben karşıdan karşıya geçmek isterken benim canım uğruna kendi canını feda etmişti. Ve tahmin ettiğiniz gibi 25 Ekim 2016 senesinde ölmüştü.

Neyse daha fazla moral  bozmaya gerek yok. Akan yaşları silip valizimi aldım. Annemler çoktan inmişti. Aynı binerken ki gibi. Uçaktan iniğinde annemler beni arıyordu. Hatta "İrem!" diye bağırıyorlardı.

Daha fazla dayanamayıp annemin arkasından omuzlarını tutup onu sarstım. Küçük bir çığlık atmıştı annem.

Ay! Kızım yapılır mı öyle hiç anneye!?

Aman anne! Sende bir şakayı bile anlamıyorsun!

Hmm! Neyse hadi bin arabaya! Bende geliyorum şimdi!

Tamam annelerin en güzeli!

Diyip yanağından öptüm ve arabaya bindim. Ve o sırada atom gülerek bana baktı ve göz kırptı. Bende tebessüm ettim. Hayır! Yine rezil olmuştum! Koşarak arabaya bindim ve kapıyı kapattım. Kulaklığımı takıp telefonumdan Forever şarkısını açtım. ( Medya da var!) Evet, yolculuğa, yeni bir hayata başlıyorduk. Ve ben bu şarkı ile başlıyordum yolculuğuma...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~SON~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~