Sana bir mektup bırakıyorum şimdi bu sana ve kendime seninle ilgili olan son sözlerim.
Küçüktüm seni tanıdığımda . İlk yanımda olmanı istediğimde çok küçüktüm .Aşk nedir sevgi nedir bilmiyordum. Sevmek nedir sevilmek nedir anlamıyordum. Sana söylemek istediklerimi hep boğazımda düğüm düğüm yuttum, midemde uçan kelebekleri kafeslerine koydum, seni görünce ışıldayan gözlerimin önüne bir perde çektim. Dedim ya ne yaşıyordum ne hissediyordum bilmiyordum. Sonra büyüdük. Hep benden bir adım önde yaşıyordun. Ben ise seni hayran hayran izliyordum. Beraber oturduğumuzda çoğu zaman bir şeyler anlatırdın. Konuyu bilmesem de anlamasam da dinlerdim seni, öyle güzel öyle içten öyle heyecanlı anlatırdın ki, gözümü kırpmak gelmezdi içimden. Bazen kafamı okşardın canım sıkkın olduğunda, omzuma dokunurdun işte o zamanlar kalbime dokunurdun daha çok. O yüzden canım sıkkın olduğunda senin yanına gelirdim. Zaman zaman film izlerdik seninle. Film izlerken 'acaba elimi omzuna atsam mı' diye düşünmekten izleyemezdim filmi. Bitince ''güzeldi'' derdim sadece. Filmin güzelliği omzumda uyumandı aslında. Bir keresinde uyuyakalmıştın omzumda, film bitmişti çoktan. Bende uyandığında kızma diye filmi geriye almıştım, o kadar güzel uyurdun ki ,nefes almazdım uyanacaksın diye. Bir keresinde el ele uyumuştuk bütün gece, bir kere olsun ellerimiz ayrılmamıştı sabaha kadar. Sabah tek kelime edememiştik ikimizde, sanki dokunsam kaçacaktın. Cesaret edemedim, seni kaybetmeyi göze almadım, iyi arkadaştık biz olmamış gibi davrandık. Yollarımız ayrıldığı gibi sürekli birleşirdi. Ara sıra karşılaşırdık. Bir yere gittiğimde orda olduğunu bildiğim zaman gözlerim seni arardı. Bir insanı görmek, bir insanı ne kadar heyecanlandırır ki. Öyle çok heyecanlanırdım ki ,heyecanımı görüp anlama diye uzaktan seni izlerdim. Önce varlığına alışırdım sonra yanına gelirdim. Halini hatırını sorardım. Belki saçmalardım yanında, ama o alaycı gözlerle bana bakman bile hoşuma giderdi. Ara sıra arardım seni. Sesini duymak isterdim. Ne de olsa sesin duyduğum en güzel müzikti kulağımda. Sonra'' kendine iyi bak'' derdim çok uzatmadan , dedim ya iyi arkadaştık biz. Bazen başkalarını anlatırdın bana. Bir gün seni sevdiğimi söyleyecektim ki o günlerinden birisine denk gelmişim yine geç kalmışım ben sana. Dinlerdim yorum yapmadan , seni üzgün gördüm mü seni üzeni öldürmek isterdim, içimden söylenirdim. Ama biz sadece iyi arkadaştık o kadarına nasıl karışırdım. Sadece dinlerdim seni bir şey anlatırken. Bazen gözlerin parlardı başkası için ışıl ışıl , işte o gözlerindeki ışıltıyı gördüğüm zaman var ya hani başkası için parlayan ama seni mutlu eden o ışıltı , kalbimde ince bir sızı yapardı .Kıskanırdım haddim olmayarak. Kendime kızardım sonra yine iyi arkadaş postumu giyerdim, gülümserdim gözlerine bakarak,' mutlu ol' derdim, 'senin mutlu olmanı çok isterim' derdim. O yüzden sarhoşluğumda seni aradım, bahanem olurdu içki sesini duymak için. Arayıp seni 'iyi ki varsın' derdim, hep ondan işte. Senin mutluluğun benim mutluluğumdu. Bazen mutsuz olurdun kimse anlamazdı ama tek mimiğin ele verirdi seni bana. 'Bir şeyin mi var' dediğim zaman 'yok bir şeyim yorgunum ' derdin. Ben de senden öğrendim, şimdi ben de yorgunum diyorum. Bir gün yine hislerimi söyleyecektim sana. Yine yanlış bir zamanda söyledim de. Ellerim hiç bu kadar terlememişti. Dudaklarım hiç bu kadar kurumamıştı ve kalbim hiç bu kadar hızlı atmamıştı. Aslında kelimeler hiç bu kadar zor dökülmemişti dilimden. Kulaklarımın uğuldayışıydı duyduğum sadece. Gözlerimi bir yere dikmiş konuşuyordum ne söylediğimi bilmeden. Aslında konuşan ağızım değildi, kalbimdi o yüzden düşünmeden kelimeler bir bir dökülüyordu ağızımdan.
Sustun. Cevap olarak sadece bir öpücük verdin bana. Olmayacağına inanmak istemiyordum. Ama aslında en başından biliyordum. Sadece hislerimi bilmen için söylemek istedim. Aslında beni yıkan kabul etmemen değildi. 'Neden daha önceden söylemedin' deyişindi. Anladım ki sana ben çok geç kalmıştım. İşte o an kalbimdeki acı iki damla yaş oldu gözlerimde, ellerim buz kesti biranda. Yine de o kıskanmaların , beni öpüşün boşa değilmiş anladım. İçinde kaldığı içinmiş aslında. Ben den şimdi kapatıyorum bu sayfayı ,yutuyorum boğazımdaki düğümleri , kapatıyorum kelebekleri kafeslerine, çekiyorum perdeleri gözlerime ve içimde geç kalmışlığımla gidiyorum. Seni seviyorum..
