Bu şehir silik yokluğunda
Bu şehir baştan başa boşluk
Elinin dokunduğu yer güzelleşiyor sanki
Ayağının değdiği yer cennet
Bu şehir baştan başa sevgi
Bu şehir baştan başa sen
Uyuduğunda puslu puslu bakıyor
Uyandığında gülümsüyor bu şehir
Ağladığında hüzün
Güldüğünde neşe
Her ağaç meyvesini bırakıyor gülüşünle
Sen benim bahtım
Sen benim talihim
Sen benim şansım
Bu şehir baştan başa huzur
Bu şehir baştan başa sen
Küçük bir çocuk kitap okuyor sokaklarında
Seni okuyor harf harf
Bir konservatuarda seni söylüyor insanlar
Bu şehir sen oluyor biranda
Nefesin soluk
Gülüşün mutluluk oluyor
Özlüyor dokunduğun eşyalar ellerini
Bir sis çöküyor şehrin sokaklarına sen olmayınca
Seninle her şey tam
Sensiz her şey yarım burada
