Gidiyordu..Evet gidiyordu.İstanbul'a elimden ne gelebilebilirdi ki.O anda ne olduysa bir anda sinirden telefonu duvara fırlattım.
BUSE
Of ya.Elim kolum bağlı.....Yanına bile yaklaşamıyorum.Sarılamıyorum.Öpemiyorum.....Merak edip aradım.Ama açmıyordu.Dayanamıyacaktım galiba,kaçıcaktım bu arabadan....Havaalanına gelmiştik tam uçağa binerken araya kaynayıp aşağı indim.
KAAN
Yok ben dayanamiyacaktım.Babamdan araba anahtarını istedim.aldım ve havaalanına sürdüm arabamı....
BUSE
Sonunda,varmıştım Kaanların kapısının önüne.Çaldım kapıyı.Babası açınca şaşırdım biraz...Sordum
Buse"Kaan nerde"
Kaanın babası"Araba anahtarımı alıp gitti."
Buse"Nereye"
Kaanın babası"Bilmiyorum apar topar çıktı..."
KAAN
Bi sonraki uçak 5 dakika sonraydı.Binecektim o uçağa.Araya kaynıcaktım...
5 DAKİKA SONRA*
Hemen bindim.Kimse ne olduğumu.Nerden geldiğimi sormadı.Rahattı kısacası.Mutluydum şimdi..Nedeni ise.Onun yanına gidiyordum ya inanabiliyormusunuz...
<Bu bölümü bilgisayardan yazdım.Kısa o yüzdennnn.SİZCE UÇAK KAZA YAPSINMIIIIII.
Soru işareti koyamıyom k.b
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dünya Gül Bana
Ficção AdolescenteYıkılmış birinin elini kim tutabilir? Sen tutarmısın mesela? Kaan ve Buse'nin hayatı karşınızda :) İyi okumalar sevgili okurlarım.