Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kulağımda her daim çalan sadece sözlerini dinlediğim bir şarkısın..
Her telden çalınıyorsun.. Ama ben sensizliği dinliyorum sadece...
Ah, sevgilim.. Sayende bir kere daha bu dünyanın adaletsizliğinin farkına varıyorum.. Ben her an senin dizinin dibinde olmak isterken, uzakta.. Gözlerinin içi yerine duvarlara bakmaktayım..
Kalbim acıyor, birtanem.. Kalbim öyle çok acıyor ki, anlatamam.. Bu özlem denen şey kalbime ilk defa vurdu, nereden bileyim bu denli yaktığını.. Nereden bileyim nefessiz bıraktığını..
Her gece nefesim kesiliyor, birtanem.. Her gece, sabahlara dek.. Bıkmadan, usanmadan..
Tavanda bir ip, boynuma dolanmış ve başkasını seviyor oluşun defalarca kez ayağımın altındaki tabureye insafsızca tekmeler savuruyor..
Birtanem.. Bu kaçıncı uykusuz kalışım, kaçıncı yazıp yazıp sildiğim satır bilemiyorum.. Seni hiç haketmeyen birisini sevişin, paramparça edip giden birini bekleyişin kafayı yedirtecek bana..
Ah, sevgilim ilk öğrendiğimde yıkılmıştım resmen.. Bir kaç gün kendime gelemedim.. Bana avuç içlerini öpememek koyarken, başkası kalbini çatır çatır kırıyormuş meğersem..
Anlamalıydım o gün önünü göremeyecek kadar üzgün ve çaresiz oluşundan.. Gözyaşların yağmur damlalarına karışmış, adımların ise saniyelerle yarışırcasınaydı..
En savunmasız hâlin, en savunmasız hâlime denk gelmişti.. Şimdi bir kez daha gözümün önüne getirdim de, o ne güzel denk geliştir çiçeğim.. Hayattaki tüm şansımı o an kullanmış gibiyim..
Her son, yeni bir başlangıcı da beraberinde getirir derler ya.. Doğruymuş..
Doğruymuş, doğruymuş da şu özlem denen şey daha da fazla ağır basmaya başladı.. Ansızın, hiç olmadık bir yerde, hiç olmayacak bir vakitte aklıma geliyorsun ve ben yalnızlaşıyorum onca insanın içinde..
Kendine gelemeyince sana gelen..
Ve yine bıkmadan usanmadan gelmeye devam eden bir mektup daha.
Her gün içinde kağıttan bir papatya olan mektup buluyorum kapımın önünde.
Hep aynı saatte hiç şaşmadan gelmeye devam ediyor bu mektuplardan..
Tam vaktinde çıktığımı düşünmeme rağmen bir kere bile olsun yakalayamadım..
Bir şekilde benden saklanmayı başarıyor. Benden saklanmasa, bir kerecik de olsa karşıma çıksa! Ya da bana kim olduğuna dair bir işaret verse.
Benden saklanmasa ve anlatsam birisini bu denli sevmemesi gerektiğini.. En azından beni..
Başka birini sevmeli kim olursa olsun ama bu ben olmamalıyım.. O kalbindeki sevgiyi benim gibi hiç olmayacak biri için tüketmemeli.. Bilirim, çünkü o sevgi tükendiği zaman hiçbir şey eskisi gibi olamaz, olmaz..
Ya da belki sadece beni kandırıyordur. Kim birini böyle delicesine sever ki zaten..
