SAY NEVER TO ME⋆

1. Bölüm

Odamdaki çalışma masasına oturmuş ,cama yapışan yağmur damlalarına dalmıştım . Bir yandan da kulaklığımda çalan şarkıya eşlik edip masaya ritim tutuyordum .Heyecanlıydım , genellikle heyecanlı olduğumda müzik dinlerdim . Aslında mutlu ya da üzgün olduğumda da . Beni gerçekten iyi hissettiriyordu .  O sırada kapımın aralandığını gördüm kafamı yana çevirip baktığımda annemin olduğunu farkettim . Kulaklığımı çıkararak masanın kenarına koydum.

''Valenia , Ronny geldi ve aşağıda seni bekliyor acele et tatlım.'' Annemin bu sözlerinden sonra yüzüm gülmüştü , saatlerdir bekliyordum sonunda diye iç geçirdim . Hızlı adımlarla aşağıya indim , annemde arkamdan geliyordu . Ronny kapıda dikilmiş sallanıyordu , hava fazla soğuk değildi fakat Ronny'nin çok üşüdüğü belliydi , örülmüş saçları arabayla geldiği için fazla ıslanmamıştı , koşarak ona sarıldım . Henüz dün birlikte olmamıza rağmen bin asırlık bir sarılma gerçekleştirmiştik sanırım annem bu halimize gülüyordu .

''Ronny , gerçekten fazla heyecanlıyım . '' o da benim kadar heyecanlıydı

''Bende öyle bebeğim   , hadi acele at bir an önce gidelim.'' Onu başımla onaylayarak montumu alıp annemin yanaklarına birer öpücük kondurdum . Ronnyde anneme sarılarak

''Herşey çok güzel olacak , Valenia bunu telafi edecek .''

Annemin gözlerinin dolduğunu farkettim ama görmemi istemeyerek arkasına dönüp gözlerini sildi ve tekrar bize dönerek '' Bunu biliyorum tatlım , dikkatli olun .'' Ronny başını sallayarak annemi onayladı .

Anneme el sallayarak ona ellerime kondurduğum öpücüklerimden yolluyordum , bir yandan da Ronny beni çekiştiriyordu . Ah sabırsız şey! önceden görmesine rağmen benden daha sabırsızdı .

Arabaya yaklaştığımızda Ronny sürücü bende yolcu koltuğuna geçtim . Isıtıcıyı da açarak , Bradford sokaklarından ilerlemeye başladık . Gideceğimiz yer 2,5 saat sürüyordu . Yolda hafif müzik eşliğinde neredeyse hiç susmadan konuştuk . Sanırım iki kız yan yana gelince konuşmadan duramazdı , helede yakın iki dost olurlarsa ..

Sonunda yolculuğumuzu tamamlayıp arabadan indik . Ev tam karşımızdaydı , hayranlıkla bakakalmıştım . Burası gerçekten artık benim , bizimdi . Ronny ve ben  gülerek kapıya doğru ilerledik , gözlerim bahçeye dalmışken açılan kapı sesini duyarak bakışlarımı o yöne çevirdim ve içeriye girdik . İçimdeki ses bana herşeyin çok güzel olacağını söylüyordu . Öyle olacaktı bu ev benim içinde Ronny içinde yeni bir başlangıç olacaktı . Kaybettiğim 1 senenin telafisi  , hemde yeni hayata ilk adımım olacaktı .

''Burası harika! şimdi burası bizim mi ?'' Ronny elimi tutarak evin içinde döndürmeye başladı bi yandan çığlık atıp gülüyor , bir yandanda konuşuyorduk

''Tabikide bizim . Okul , ev , yeni insanlar güzel 1 yıl '' ikimizde dönmeyi bırakıp kendimizi çıplak zeminin üstüne bıraktık . Çıplak zemine saçılmış saçlarımız birbirine değiyordu .Ronny bana doğru dönerek

''Biliyormusun , Andrew'in evi tam karşıdaki ev .'' bunu söylerken gözleri parlamıştı . Andrew'inde gideceğimiz hazırlık okulunda olduğunu ve burada yaşadığını biliyordum fakat aynı sokak ve karşıdaki ev olduğunu öğrenince biraz şaşırmıştım . Yinede mutlu olmuştum , Andrew'i 2 kere görmüştüm . Ronny'nin yaş gününde ve hastane ziyaretinde . Pek tanımasamda iyi biriydi ve Ronnyle gerçekten harika bir çiftlerdi . Tam anlamıyla aşk yaşıyorlardı . Aşk konusunda pek bilgi ve alakam olmasada Ronny sayesinde biraz bilgi edinmiş oluyordum .

2 GÜN SONRA

 Taşıma şirketinde bir sorun çıktığı için eşyaların gelişinde aksaklık olmuştu .Bu yüzden henüz eve yerleşememiştik . Alarmın çalmasıyla yataktan fırladım ve hemen kıyafetlerimi aramaya koyuldum