Farklı hayatlar ve birbirine sımsıkı bağlı olan kızlar.
Onlar gelecekte çok zengin olup hayaller kurarlarken yeni bir ev arkadaşıyla herşey birbirine girer.
Görünmeyen yüzler ortaya çıkar.
Beklenmedik maskeler düşer.
Ve ortaya bir kargaşa doğar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben Lila;
Hayatı seven ve dolu dolu yaşayanlardan olduğumudüşünüyorum. Birçok sorun ve sıkıntıylabaşbaşakaldım, henüzküçükyaşlardayken annem ve babam boşanmıştı ve amcamlar bana bakmak zorunda kalmışlardı, mecburlardıçünkübabamın sayesinde zengin oluyorlardı. Zaten mecbur olmasalar beni yanlarınaalmazlardıçünküGülşen yengem nedenini hala anlamadığım bir şeyyüzünden bana hep mesafeli ,tavırlı ve kızgındı. Ama hiçbir zaman bunu açıkaçıksöylemediçünkükorkardı babama söylememden. Ama 18 olunca iş değişti ve ben ayrı bir eve çıktım annem ara ara bana ulaşmayaçalıştıkça onu hep engelledim. Ama bilmiyordu ki onu ne kadar çoközlediğimi. Ona hala kızgınım. Ama birgün çıkıp gelse onu affetmekten korkuyorum. Babam ise anneme çok aşıktı annemden sonra bir kızı olduğunu bile umursamayıp yurt dışında yaşamaya başladı. Keşke eski mutlu günlerimize geri dönsek demeden edemiyorum. Yengemin ve kuzenleriminher geçen gün imalarından ve sürekli olarak amcama hakkımda yalan dolan şeyler anlatmalarından bıktım ve sonuç olarak eşyalarımıtoplayıp oradan ayrıldım. Ben evden ayrıldıktan 2 ya da 3 ay sonra babamın haberi olmuş. Sonra" gençkızkafasına esmiş ,yapmıştır" demiş ve amcamı bana ara ara para vermesiiçintembihlemiş. Oradan ayrılırkengeridebıraktığım biricik kuzenim, kardeşim Erim'i arkamda bıraktığımiçinçokpişmanım, çünkü o benim tek arkadaşım,sırdaşım ve beni tesseli eden tek insandı. Bana sinirli çünkü o da bana çokalışmıştı. Amcamdançok korkuyordu o da benim gibi ayrı bir eve çıkıcaktı ama amcam ona tek bir kuruş bile vermemekle tehdit etti. Hevesi içindekalmıştı , ama çokçalışıp kendi parasınıkazanınca benimle aynışehirde okumak istediğinden bahsederdi. Ah umarımbirgün bana olan siniritamamıylageçer ve beni ziyaret ederdi...
Sonuç olarak güzelim Muğla'yı bırakıpkalabalık ve stresli Istanbul'a geldim. Bazen pişmanolduğumu düşünüyorum ve bazen de iyiki geldim decanımınyarısıİdal ve Rüya'yı tanıdım diye düşünüyorum. Kızlar bana "evin neşesi" derler. Bu beni sevindiriyorçünkü ne olursa olsunherşeyerağmen gülümsemeliyim: ))
