☆02~00

25 2 0
                                    


Kapının hızlı hızlı çalmasıyla, kızlar yataklarından bir bir fırladılar. Ve gelen sesle hepsi oldukları yere çakıldılar.

- aç kapıyı polis!

Sessizliği bozan İdal oldu, sinirli sesiyle;

- polis ne alaka , ne oluyor.

Yağmur tedirgin ama güçlü durmaya çalışarak,

- ııı şey , bence açmayalım, çalar çalar giderler.

Kızlar Yağmur'a öldürücü bakışlar atarken, Lila kapıya doğru atıldı.
Ve kapının ardından gelen ses tekrarlandı.

- açın kapıyı polis!

Kapıyı açan Lila bir anda irkildi , Çünkü içeri giren polis onu küçük bir hamleyle kenara itti.
Polis konuşmaya başlarken Lila ona ters ters bakıyordu.

- arama emri var , ayak altında dolanmayın.

Şaşkınlığını yeni yeni üstünden atan Duru sessizliğini bozdu.

- pardon da suçumuz ne , niye aranıyoruz?

- birincisi siz değil eviniz aranacak ,ikincisi aranızdan biri boyundan büyük işlere kalkışmış.

Idal içinden " Ne ukala bir adam bu" diye geçirirken. Eve bu polisleri getirenin kim olduğunu tahmin ediyordu.

Yağmur içinde verdiği savaşta galip gelirken , suçluluk duygusuyla kızlara baktı, sonra bakışları Lila'nın bakışlarıyla birleşince başını hafifçe eğdi.

O sırada polisler içeriyi aramaya başlamıştı bile.

Polisler içeriyi aradıklarından sonra birşey bulamadılar ve gittiler . Gerekli bilgilendirme ve uyarıları verdikten sonra giden polisin ardından kapıyı kapatan Lila derin bir " oh " çekti.

Yağmur düşüncelerinden sıyrılarak arkadaşlarına bir açıklama borçlu olduğunu düşünüp konuşmaya başladı.

- ee şey kızlar suçluyum ve farkındayım. Ama gerçekten çok pişmanım.

Duru

- pişman olmana sevindim , En azından bir daha hem kendinin hem de bizim başımızı belaya sokmamış olursun.

Yağmur

- pişman olmama sebep olan şey yaptıklarım değil, sizleri bu duruma düşürmem . Ayrıca söz veriyorum bir daha böyle şeylerle karşılaşmayacaksınız. Şimdi söylemek istedikleriniz varsa söyleyin yoksa gidip hazirlanmam lazım.

İdal sinirli ama sakin bir şekilde

- bu güne kadar yaptıklarıni hep görmezden geldik , ama bir yere kadar. Bak Yağmur ya toparlan ya da toparlan. Çünkü ben bir kardeşimi kaybetmek istemiyorum .

Gergin havayı dağıtmaya çalışan Lila araya girdi.

- hadi kızlar hazırlanın okula geç kalacağız. Saat kaç olmuş.

Yağmur

- siz gidin ben 3. derse anca yetişirim.

Rüya

- bizimle gelmiyecek misin?

İdal

- tamam biz gidelim gelmek isterse gelir ,zorlamayın .
Dedi ve arkasına bakmadan

- kahvaltıyı okulda yaparız, iştah falına da kalmadı zaten.

Lila Ve Rüya İdal'in arkasından giderken Duru

- istersen bende seninle geleyim ,nereye gideceğiz

Yağmur

- gerek yok bir işim var ,sen git okula hem devamsızlık yapmak ineklere göre değil

Duru

- sus yaa , bu halde bile inek dedin ya helal sana

Yağmur

- möö .
Dedi ve gülmeye başladı. Duru 'da arkadaşının güldüğünü görünce ona eşlik etti ve anlamsızca kendine güldü.

DEDİ ve KOYDU Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin