I am not weak (Dutch)

Hoofdstuk 12

"Wat als ze nooit meer wakker word?" Hoor ik een stem zeggen. "Ze word wakker, ze moet wakker worden." Hoor ik een andere stem zeggen. "Maar stel dat ze niet wakker word wat doen we dan?" Vraagt de eerste stem. "Ze word wakker, en ik ga er niet over nadenken wat er gebeurt als dat niet zo is want ze word wakker." Zegt de tweede stem. Dan hoor ik voetstappen die de kamer verlaten. Ik voel dat iemand mijn hand vast pakt en ik wil mijn ogen open doen maar dat lukt niet. Het is te zwaar om ook maar iets te doen. Ik wil laten weten dat ik nog leef, ik wil de persoon laten weten dat ik nog leef.

"Nova beloof me dat je wakker word. Je moet het me beloven oke? Ik heb je nodig. Het dorp heeft je nodig." Zegt de stem. Ik wil hem zo graag laten weten dat ik leef en hem hoor, maar mijn lichaam wilt niet meewerken. Dan hoor ik iemand binnen komen. "Ik ga haar wonden verzorgen Heda." Hoor ik die stem zeggen. "Ik ben hier niet de Heda, dat word ik pas als zij dood gaat. Verzorg haar maar." Zegt de persoon die net naast mijn bed staat. "Natuurlijk." Zegt de genezer. Hij verzorgt mijn wonden maar ik voel er niks van. "Hoe gaat het met de baby?" vraagt de stem. "Mees heeft de baby gelukkig niet geraakt, als Nova wakker word dan overleeft de baby het ook." Zegt de genezer. "Danku." Zegt de eerste persoon weer. Daarna hoor ik voetstappen weglopen.

"Nova alsjeblieft word wakker, we hebben je nodig, ik heb je nodig. Er zijn drie weken voorbij sinds je weer terug ben in het dorp. Drie weken vol spanning, spanning of je nog wel wakker word of de baby nog leeft. Mees leeft nog maar hij zit hier in de cellen, we willen jou de eer geven om hem te doden omdat hij jou het meest pijn heeft gedaan van ons alle. Ik heb jouw taken nu op me genomen, niet dat er heel veel gebeurt, we zijn gaan jagen en hebben genoeg voor de komende week. Word snel weer wakker." Zegt de persoon waarvan ik nu eindelijk weet wie het is. Liam mijn beste vriend en man en de vader van mijn kind. In mijn hoofd begin ik te glimlachen. Maar blijkbaar was het niet alleen in mijn hoofd want Liam ziet het.

Hij pakt mijn hand vast en ik geef er een zacht kneepje in. Hij geeft mij een zoen op mijn voorhoofd. "Je bent zo sterk Nova. Beloof me dat je wakker word." Nadat hij dit gezegd heeft loopt hij weg.

Ik probeer wakker te worden maar mijn lichaam geeft daar geen toestemming voor, dus blijf ik hangen in de duisternis. Soms voel ik mijn baby nog kleine schopjes geven alsof zelf het kindje mij moed wilt inspreken. Ik hou nu al zoveel van het kleine wezentje dat in mij leeft.