POSSSESIVE DUDES:The Mayor's Angel

Chapter 1

Winer's Pov

         "Mama handa napo ang mga gamit ko."sabi ko kay mama na ngayoy sobrang saya dahil kinuha siya bilang katulong ni Governor Mckenly.

"Bakit ba kasi kailangan ko pang sumama nay e ikaw lang naman ang kukuhanin?tanong ko kay inay na kasalukuyang nang nag susuklay.

"At sa tingin mo iiwan kita dito?Baka mapano ka pa!Muntikan ka na ngang magahasi sa mga tambay dyan e."

Oo tama si Inay muntikan na akong magahasa sa mga tambay dito sa aming lugar kung hindi lang dumating ang kulay itim na sasakyan nayon baka napano na ako ngayun.Bakit ba kasi namana ko pa ang hitsura ng pabaya kong ama e di sana namumuhay ako ngayon na mapayapa.

  "Nay nasaan ba talaga si tatay?"hindi ko talaga maiwasan na ispin ang hitsura ng aking ama.Sabi kasi ni nanay mag kamukha daw kami kung naging tunay akong lalake .

'Iniwan na niya tayo kaya wag kanang tanong ng tanong mabuto pa't maghanda kana dahil paparating nadin ang susundo sa atin."

  "Paano po itong bahay natin nay?sino nalang kaya ang magbabatay nito kung wala tayo?tanong ko

"Si Delia na ang bahala dito anak,wala namang pwedeng nakawin dito e ".Si mang Delia pala ang matalik na kaibigan ni inay at kapitbahay din namin.

Mga ilang minuto pa ang hinanda namin bago dumating ang  isang sasakyan para sunduin kami.

"Oh nandito kana pala Miguel."pambungad na tanong ni Inay .

"Kasi Virgie ngayon din kasi ang dating sa panganay na anak ni Gov.

"Si Alfonso?tanong ni Inay
Ako tahimik lang na nakikinig sa kanilang dalawa.Wala naman akong pakialam sa kanila e.Alfonso?parang pamilyar ang pangalan na iyan ah,pero diko na matandaan.

  
"Ay Miguel si Winter pala anak ko."pagpapakilala ni Inay sakaniya.
"Ay kaygandang bata naman nito Virgie manang mana sayo."

"Sus nambola kananaman Miguel mabuti pa't ihatid mo na kami para naman makapag ayos pakami sa mansyon nila Gov."
Totoo naman nay ah maganda kaya tayo sa isip isip ko.

Habang bumabyahe ang aming sasakyan hindi ko maiwasang mamangha sa bawat istablisamintong
nadadaanan  namin.

"Nay malayo paba?"kanina pa kasi kami e mga dalawang oras na ang nakalipas
"Malapit na iha".sagot naman ni mang miguel.
"Hindi po ako babae manong".ano bayan nag pakamanlan na naman akong babae.Sanay naman na ako sa ganiyang reaksyon kapag nalaman nilang lalake pala ako.

     Makalipas ang dalawang oras tumigil ang aming sinasakyan sa napakalaking puting gate.Grabe ang ganda ng pagkaka desinyo.siguro ang lake ng binayad nila dito.pagkapasok ng aming sinasakyan hindi ko mapigilang mapanganga sa aking nakita.Isang napakalaking mansyon ang bumungad sa amin.Sa  sentro nito ang isang napaka taas na fountain na naglalaman ng mga koi na isda.
   
      Pagkababa palang namin ni Inay sinalubong na kami ng isang kasambahay na sa tigin koy Mayor doma.
     "Oh Virgie nandito na pala kayo."agad namang napa tingin si nanay sa kanya
 "Ohh Isang kumusta parang lalo kang gumanda ah ".sagot naman ni Inay bitbit ang aming mga gamit.
  " Nako nambola kapa Virgie,mabuti pat pumasok na kayo dahil paparating nadin si señorito Storm."

    Ako namay hindi mapigilang mamangha sa aking nakikita.

    Pagkapasok palang namin bumungad na saa min ang mamahaling kagamitan at malawak na sala.
  
     "Sumunod nalang kayo Virgie ihahatid ko kayo sa inyong silid para makapag pahinga naman yang anak mo,anong pangalan mo iha"?

"Ah lalake yang anak ko Isang"sabat naman ni Inay
Parang nabigla naman siya na lalake pala ako.

"Ako po si Winter Snow Sanchez, 14 years old."mahinahon kong sabi
"Ay kay gandang bata naman nito Virgie".masayang papuri ni ate Isang.
 
Hindi na sumagot si Inay dahil nandito na kami sa pinto para sa aming magiging silid.

   "Virgie ito ang inyong magiging silid mayroon yang sariling banyo,malaki din ang kama kasya na sa inyong dalawa at sa gilid naman ang aparador para sa inyong mga damit."

  Pag katapos sabihin ni ate Isang kung ano ang aming gawain dito sa mansyon ay pasalampak akong humiga sa malambot na kama.

    Ano kaya ang aking magiging buhay dito sa puder ng mga Mckenly?sana naman mababait sila dito para  hindi kami mahirapan ni Inay.tanong ko sa aking sarili bago nilamon ng antok.

@lierajam