Pjesa 💙💙💙

64 5 0
                                    

Nderkoh qe po shtroja pyetje ne koken time erdhi mjeku,me tha qe do te dilja nga spitali,perseriti disa gjera si psikologia,shtoi gjithashtu qe kishin ardhur disa nga familjaret e mi per te me marre ne shtepi.
Deshiron te te ndihmojne te besh gjerat ?
-Ëëm..joo,faleminderit,mendoj qe do i rregulloj vete,dhe po ashtu skam shume.
Ne rregull,kur te mbarosh do jem jashte me ato duke te pritur-doli nga dhoma dhe mbylli deren.
Duke qene se nuk kisha dhe shume gjera te beja gati,mbarova pune shpejt.Nderkohe qe familja dhe doktori po me prisnin jasht,u ula mbi krevat,kisha nevoje per shume guxim qe te dilja nga ajo dere,me prisnin shume sprova aty jashte,shume veshtiresi.Thua do ja dilja?Do isha aq e forte thua?Mora fryme thelle dhe u bera gati te dal,tek e fundit cfare do perfitoja nese prisja akoma..kisha kaluar shume kohe ne koma,skisha me minuta per te humbur.Arita te dera dhe pershperita: "Dajzin,do ja dalesh!Do mundemi se bashku!".
Hapa deren,dhe u afrova tek familjaret.Me perqafuan aq fort,sa mu duk sikur hoqa nje pjese te madhe te dhimbjes.U pershendeta me mjekun dhe u nisem te dilnim nga spitali.Nuk flisja asnje fjale.Cfare te thoja?Si ndiheshin ato te tjeret?Me mua ishin babi dhe vellai,ne shtepi duhej te ishte mamaja.Gjate rruges per te makina,nuk foli askush,heshtja kish mposhtur marredhenien tone.Thua kte lloj marredhenie kisha dhe me pare?Te shikojm...

Ndjenja të njejta.Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ