Köle erkek evladımız Erlinay. Cadımız kadın Adile. Resimdeki karakterlerdir.
Üstüm başım pis halde ayakta durmaktan yorulmuştum. Yorgunluğumdan dolayı kendimi arkaya doğru bıraktığımda yaslanmıştım. Çünkü köle pazarında köle satılacağım. Yaklaşık 4 ay önce ailemle yaşadığım ülkeye düşmanın ordusu girdi. Bu olunca da bizim yaşadığımız köye girdiler. Önüne geleni yıktılar acımasızca öldürdüler. Kadın çocuk hamile demeden. Ailemle güzelce kaçıyorken adamlar arkadan okla öldürmüşlerdi. Bir tek sağ kalan bendim annemin ve babamın bana bakarak hayatta kalmamı söylemişlerdi. Adamlar yaklaşırken ağlayarak uzaklaştım. Ormanda zor şartlarla hayatta kaldım. İnsanların yaşadığı yer şehri bulduğumda al getir gibi işleri yapıp para kazanıyordum. Bu para karnımı doyurmaya yeterliydi. Bir gün dombili kel kafalı yüzünde sağ yanağında bıçak çiziği oluşan adam beni zorla yanına aldı. Mücadele etsem de işe yaramazdı. Eğer yanında olmazsam öldürecekti. Bundan dolayı mecbur kaldım.
Şimdi ise beni köle olarak satıyor. Dombili bana hiç bir zaman iyi bakmadı bu dört ay boyunca. Yaklaşık dört saattir buradayız yanıma gelen hiç kimse yoktu. Sanırım çocuk köle istemedikleri için. Aradan 1 dakika geçtikten sonra karşımıza bir kadın geldi. Daha doğrusu cadı gibi bu zamanda cadılar ve büyücüler var. Her ikisinin içinde iyi ve kötüleri var. Kadın bana iyice baktıktan sonra gülümsedi dombiliye bakarak "bu çocuğu istiyorum"dedi.
DEVAM EDECEK
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Köle ve Cadı
General FictionKısa bölümlü yani yazma sayısı azdır ~ +18 üstü şeyler yoktur
