KOMA

Benim Hikayemin Başlangıcı

   Benim adım Ayla ve şuan tam 26 yaşındayım. Bir ailem var evet ama keşke bir aile olarak görebileceğim bir ailem olsaydı. Annem yine az çok benim için çabalıyor fakat babam öyle bir insan ki bazı babalar vardır ya hani o mükemmel babalardan baba kelimesi çok yakışır onlara, benim babam olacak adama baba derken tiksiniyorum ben. Şu yaşıma kadar babasızdım olsa ne yazar olmasa ne yazardı hatta olmasa herşey daha mükemmel bile olabilirdi. Annem bile ona karşı başı öne eğik geziyor her vuruşunda öylece oturuyor sessizce. Daha küçük yaşlarımda öyle bir olaya şahit oldum ki bu benim için en büyük trajedi.
    Annem ben ve şuan ölü olan diğer kardeşimi alıp kaçacaktı buralardan ve kapıda tam kurtulmuşken artık özgür olabilecekken o adam belirdi ve
-Nereye hee?!!! Nereye gidiyorsunuz?!!
Dedi ve annemin saçından tuttuğu gibi annemi merdivenlerden aşağıya atmıştı. Sonra hemen arkasından o pislik herif gidip annemi dövmeye başlamıştı. Kimse bize yardım etmiyordu. Küçüğümde ne yapabilirdim hiçbişey bilmiyordum. Sesimi bile çıkaramadım o anda. En son hatırladığım annem yarı baygın burnu kanlı bir şekilde yatıyor bizde başında ağlıyorduk....
   Ben böyle bir adama baba diyordum. Babasız büyüyen kızlar daha güçlü olurlar diyorlarya hani benim babam yanımda ama o yok. Ben daha güçlüyüm herzaman da daha güçlü olacağım. Olmak zorundayım.
    Ablamın ölümü asla unutulamazdı.
Bir gün ablam odasında yatıyordu. Birgün evimize tabiki babam o sıralar şehir dışında, bir adam geldi. O adam bizim amcamız. Annemle konuştular ve o amcamız ablamın odasına doğru yöneldi. Annem yapma diye arkasından bağırırken anneme bir tokat attı ve annem yere düştü. Ablamın odasına girip kapıyı kitledi ve sonra ablamın inlercesine acı çığlıkları........
Babamdan da korkuyordum arayamadım. Tabiki o zamanlar ne yaptığını anlayamıyordumda. Hemen hemen bir saat sonra amcamız odadan çıktı ve koşarak ablamın yanına gittim. Yatakta kanlar vardı ablam çok acıyor bu adam bana ne yaptı diye ağlıyordu. Daha sonra annem odaya girdi ve ellerini yumruk yapıp ısırdı bağıra bağıra kapının arkasına çömeldi ve saatlerce ağladı. Daha sonra babam tabikide lafta çok namuslu olduğu için ablamı 11 yaşında çocuk gelin olarak verdi. Tabiki ablamın ölüm haberi 4 ay sonra bize de ulaştı. Ne kadar evli olurlarsa olsunlar ablam 11 ve evlendirildiği adam 27 yaşındaydı ve ablam girilen ilişkileri kaldıramayıp ölmüştü. İnsanların şerefsiz zevkinden ölmüştü. O zamanların lanet töreleriydi işte bunlar.
Olayın üzerinden yıllar geçti ama asla kapanmayacak bir olay.
   İşte aklımı başıma aldığım yaşlardan beri nefret ediyorum annemden sırf bu kadar güçsüz ve bu durumların önüne beni öldürür korkusuyla geçmediği için azıcık bile olsa çabalamadığı için. Yapılabilecek o kadar çok şey vardı ki aslında o sadece susmayı tercih etti. Biliyorum bunların hiçbirinin olmasını istemiyordu ama bende istemiyordum biraz çabalasaydı belki biraz deneseydi yapabilirdi.
  Benide zamanında çocuk gelin olarak verdi babam. Bende tam 12 yaşındaydım. Düğünde beni evlendirecekleri adam bana yatakta ne tür işkenceler yapacağını inlemekten mahvolacağımı anlatıyordu. Bende korkmuştum o zaman daha çok küçüktüm ve babamın av tüfeğini alıp önce o adamı kafasından sonra babamı sırtından vurdum. O evlendirileceğim adam öldü babam ise felç kaldı ve tam 4 yıl 5 ay ıslah evinde kaldım. Bu kadar nasıl az diyecek olursanız nefsi müdafaadan kurtuldum ve tüm halk benim için çabaladı. Yanımda oldular çünkü ben daha çok küçüktüm ve yaşadıklarım asla ama asla yaşanmaması gereken şeylerdi onlar beni kurtardı.
17 yaşıma yakın çıktım ıslah evinden ve annem köyden gitmişti. Bana bir adres bırakmıştı ama ondan öyle nefret etmiştim ki asla yanına gitmedim.
İşte bundan sonra asıl olanlar başladı.

ŞİMDİKİ ZAMAN
👉
DİĞER BÖLÜM.......