°MY LIFE AS AN ILLUSION°

Part 4

(Κλερις pov)

Πήγα σπίτι και δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που βλέπω.Η πόρτα του σπιτιού ορθάνοιχτη τα πράγματα μέσα άνω κάτω και η μαμά μου.Η μαμά μου δεν είναι στο σαλόνι.Παω στο δωμάτιο μου,στην γονιών μου έξω στον κήπο πουθενά.Παω μέσα και μπροστά μου είναι ένας αστυνομικός με τον συνάδελφο του και έναν σκύλο.

"Κύριε αστυνομε έχετε ιδέα τι συμβαίνει στο σπιτι μου και που είναι οι γονείς μου;"

"Μην ανησυχείτε δεσποινίς....Οι γονείς μπορώ να πω ότι βρίσκονται σε καλά χέρια"(και γυρνάει και γελάει στον συνάδελφο του)

Εντάξει αυτό και να είναι παράξενο.Η γειτόνισσα λείπει εγώ δεν τους πήρα τηλέφωνο να έρθουν αλλά για να λένε ότι οι γονείς μου είναι σε καλά χέρια θα τους είπαν να έρθουν για εμένα.
Μόνο εμένα μου φαίνονται περίεργοι;

Φιλενάδα σε αυτό θα συμφωνήσω.Γιατι αγάπη μου γλυκιά δεν έκατσες σε αυτό Ινστιτούτο τέλος πάντων;

Άσε με και εσύ τώρα

Πφφφ τι πρέπει να κάνω.

"Να υποθέσω ότι σας έστειλαν οι γονείς μου.Παω να πάρω κάποια πράγματα για αυτούς και για εμένα.Δεν μπορούμε να έρθουμε πάλι σε αυτό το σπίτι"

"Πηγαίνετε δεσποινίς και εγώ θα ενημερώσω τους γονείς σου ότι σε βρήκαμε και ότι εισαι ενταξει.Ο συνάδελφος από εδώ θα ψάξει από εδώ μήπως βρει κάποιο στοιχείο"

"Εντάξει σας ευχαριστώ πολυ"

Πάω γρήγορα στο δωμάτιο μου και παιρνω έναν σάκο και βάζω μέσα καμία ρούχα για εμένα.Ετσι όπως τα έβαζα μέσα βλέπω τον άλλον αστυνομικό με τον σκύλο να μπαίνουν στο δωμάτιο.Ο σκύλος άρχισε να βγάζει κάτι περίεργους ήχους και ο αστυνόμος γέλασε.Ενταξει κάτι θα βρήκανε καλό αυτό.Ξαφνικα βλέπω τον σκύλο να μεταμορφώνεται σε ένα άσχημο πράγμα με πλοκάμια και ερχόταν πάνω μου.Ετσι όπως ήμουν πάω να πηδήξω από το παράθυρο μου αλλά με πιάνει ο αστυνόμος και γυρνάω και τον χτυπάω στο ευαίσθητο σημείο του.
Τρέχω κάτω στην κουζίνα και όπως πάω να φύγω από την πίσω πόρτα πάω να ανοίξω αλλά ήταν κλειδωμένη

Γαμωτο τώρα τι κανω;

"Για που το βάλαμε μικρη;"

"Εεε π...πουθενά νερό ήθελα να πιω"

Πάρτα ηλίθια

"Ώστε ήθελες λίγο νερο"

"Μ...μάλιστα"