ΑΙΧΜΑΛΩΤΗ

~11~

<<οχι δεν ειναι το παιδι του Συνταγματάρχη μας,εγω και εκεινος δεν έχουμε παιδί,ουτε είμαστε μαζί ξέρετε εγω...>>

τα ματια του αντρα αστραψαν καθως ερχοταν κοντα του με ένα φλιτζάνι τσάι προσφέροντας το...το κρατησε στα νεανικα του χερια και εσκυψε φιλωντας την ανάποδη της παλαμης της..

<<θα μπορούσατε να καθίσετε μαζι μου στο σκαλοπατι; θα χαρώ πολύ να πιείτε και εσεις ενα τσάι μαζι μου>> τα μαγουλα της κοκκινησαν εντονα,ήταν πολύ ευγενικός μαζι της κατι που ο Μπραιαν ξεχνούσε μερικες φορες,όμως ηταν ειλικρινής και αυτο του το αναγνωριζε,εκεινος ο αντρας μπροστά της ομως ήταν;

δίχως να γνωριζει μια σαφή απαντηση,καθισε διπλα του κρατώντας μια μικρή αποσταση,και γεματη αμηχανια κοιταξε απέναντι της εκείνο το δέντρο οπου ο μπραιαν της εδειξε με τον τροπο του για πρωτη φορα πως δεν του ηταν αδιάφορη,χαμογελώντας αμηχανα με τις σκεψεις αυτες ακουσε τον αντρα διπλα της να την ρωταει κατι το οποιο δεν ακουσε..

<<πως ειπατε Κυριε;>>

<<Αλμπερτ για εσενα Ντεμπορα,ρωτουσα μια τοσο ομορφη κοπελα πως γίνεται να περνάει απαρατήρητη απο τον Συνταγματάρχη μας; εκτος αν νιώθει πραγματα για εσας και δεν μπορει να ανοιχτεί,ξέρετε..εχει περασει δυσκολα και δεν εκδηλώνεται πλέον,κανενας δεν ξερει τι πραγματικά αισθάνεται,και σε καθε Νίκη απ'τους πολέμους που ειχαμε δεν μας ακολουθούσε στις γιορτες,παντοτε έμοιαζε πληγωμενος>>

η καρδια της σκιρτησε,οσο περισσοτερα πράγματα μαθαινε για εκεινον τον μυστηριώδη αντρα,τοσο περισσοτερο εκπλησονταν απο τις συνηθειες του..

<<ο Συνταγματάρχης δεν ειχε καμια ποτε στην καρδια του Αλμπερτ; ισως γι αυτο εμοιαζε πληγωμενος >> ο αντρας εδειχνε να το σκεφτεται,τοτε θυμήθηκε το ρολοι που είχε στην τσεπη του..

<<εχει ενα ρολοι που κουβαλαει παντοτε μαζι του!! μεσα υπαρχει μια γκριζα φωτογραφια μιας νεαρης γυναίκας,όποτε την κοιτάζει φαίνεται πολυ θλιμμενος,ισως ειναι μια κοπελα απο το μακρινο παρελθον του ή μάλλον ειναι νεκρή...>> τα ματια της αστραψαν καυτα δακρυα,γι αυτο ηταν παντοτε τοσο κλειστός απέναντι της; φοβοταν πως θα χασει και εκεινη;