Güz Papatyası | °texting°

#6

Hellooo!

Bölüm şarkısı: Bende biraz - Gökşin

Keyifli okumalar🍡

☀️

Sıkıntıyla bir nefes çektim içime.
Sonrasındaysa dün akşamdan beri belki bin kez yaptığım şeyi tekrar ettim.

Ares ile olan mesajları okumak.

Üç gün gibi bir süre önce bana mesaj atmıştı ve her gün söyleyecek bir şeyler buluyordu.

Her gün aşkını itiraf edecek süslü cümleler buluyordu daha doğrusu.

Duygularının büyüklüğü konusunda ona tam olarak inanmasam dahi, bir şekilde beni sevdiğini anlıyordum. Fakat bu beklenildiğinin aksine bana iyi gelmiyordu.

Üzülüyordum. Çok.

Bir insanın duyguları yüzünden kırıldığına çok defa şahit olmuştum. En acısını da annemde tatmıştım. Annemin yıkılışı gözlerimin önünden asla gitmiyordu.

Ve ben; beni sevdiği için onun adına,ona inanırsam diye de kendi adıma korkuyordum.

Çilekli pudingin son kaşığına geldiğimde üzgünce bakmaktan alıkoyamadım kendimi. Evde kalan son çilekli pudingti ve ben her kasesini özenle yemiştim. Sonuncu olduğundan ötürü bitiyor olması üzücüydü. En iyisi marketten yeni puding ve abur cubur almaya gitmekti ama...

Bir Nisan olmasak da bizde üşeniyorduk.

Nisan ömrünüzde görüp görebileceğiniz en panda insandı.  Benim sevdiğim hayvanlar da sadece kutup ayısı panda ve penguendem oluştuğu için Nisan benim en yakın arkadaşlarımdandı.

Aramızda kalsın kendimi en yakın hissettiğim de oydu onca insan arasında. Yani aslında o benim en yakın arkadaşımdı ama bunu diğer arkadaşlarıma söylersek paramparça olurlardı. Bu yüzden bu sır aramızda kalsın lütfen.

Sürüne sürüne komedine koyduğum puding tabağına kısa bir bakış attım. Onunla aramızda ki her şey tam ona ihtiyaç duyduğum an da bitmesiyle son bulmuştu. Artık benim için bir hiçti.

Yine sürüne sürüne bu defa kendimi yatağımdan çıkarıp banyoya ilerlemeye başlamıştım ki birden bire ayağım bir kitap yığınını devirdi ve kitaplar ponçik ayağıma düştü.

Dertlerimle baş başaayıım!

Sinirle odamda göz gezdirdim. Eğer Yks'ye girdiyseniz ve iki yıl boyunca sadece saatler süren bu ahmak sınava hazırlandıysanız hayat gerçekten zordu. Ha birde yazın başında atmanız gereken kitapları hatta ve hatta bir daha hiç görmek istemediğiniz kitapları yaz sonuna yavaş yavaş yaklaşıyor olmanıza rağmen atmıyorsanız üşenmekten ötürü... Siz ölmüşsünüzde ağlayanınız yok.

Misal ben girdiğim sınavda ilk tercihim yerleştiğimi öğrendiğimde bile mutlu olmamıştım. Bunun üç nedeni vardı:

Birincisi; O kadar uzun süre popomun üstüne oturmuştum ki... Yani gerçekten onca sürenin tek olayının bir üniversite olması bana yetmiyordu.

İkincisi; Uzunca bir süre zayıflamaya ve bozuk gözlerimi dinlendirmeye kısacası sağlık sorunlarıyla uğraşmaya vakit ayırdığım için üniversite çok da tınımda olmamıştı.

Elli kilo ile başladığım sınav senesi sonrası elli sekiz kiloyu bulmuştum.

İnanabiliyor musunuz?

Allah'tan şuan elli bir elli iki kilo gibi bir şeydim de bu dertten biraz olsun kurtulmuştum.

Her neyse üçüncü ve sonuncusu; Aslında tam olarak istediğim üniversiteye gitmiş sayılmazdım. Ben 7. sınıf itibariyle Harvard başta olmak üzere yurt dışında bir üniversitede okumak istiyordum. O zamanlar bunu söylediğim insanlar biraz he gülüw he deyip benimle dalga geçerlerdi. Hepsine ben yapacağım göreceksiniz demiştim ama...