Uyumsuz iki yapboz parçasının oluşturduğu ortadaki koca boşluktuk. Doğru parçayı bulursak o boşluk tamamlanacaktı. Lakin biz bulmak istemedik, istesek de bulamazdık zaten. Çünkü elimizde nereden çıktığı belirsiz iki parçadan başka bir şey yoktu.
(*...
"Uçamazsan koş, koşamazsan yürü, yürüyemezsen sürün. Ama ne yaparsan yap ilerlemek zorundasın."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎵Yüksek Sadakat - Aklımın İplerini Saldım 🎵
9 Eylül 2021
"Kimsin sen?"
Her harfini, kelimesi kelimesine idrak etmeye çalıştığım sözlerini, karşılıksız bıraktım. Yüzüme vuran ılık nefesi ile hayal olmadığını düşündüm. Hayal olsaydı ona elimi uzattığımda bir boşluktan ibaret olup yok olurdu. Ama nefesini hissetmek beni kaskatı etmişti. Hayır, hayır gerçek değil deyin bana.
Yüzüne bakmaya cesaretim yoktu. Tanıyacağını zannetmiyordum nedense. Ona birkaç saniyelik bakmamla benim gibi çöktüğünü gördüm. Parlayan gözleri yok olmuştu. Sönmüştü.
Onu ilk gördüğümde ışığını çaldıklarını görmüştüm. Ben onun için mum yakıp bir nebze de olsa parlatmaya çalışmıştım karanlığını. Sonra ne yaptım biliyor musunuz? O mumu, yeni yaşını mutlulukla kutlayan ama ölümüne yaklaştığından bir haber olan birisi gibi üflemiştim. Onu öldürmüştüm. Kendimi öldürdüğüm gibi, onu da öldürmüştüm.
Mecburiyet.
Göğsüne bakan gözlerim yukarı çıkamıyordu. Cesaretsiz korkak birine dönmüştüm. Birkaç saniyelik süren sessizliğim ne kadar da uzun gelmişti böyle. Aramızda santimler varken sanki burnumun dibindeymiş gibi hissediyordum.
Ah, benim o gözünün içine bakarken kendimi kaybettiğim sevgilim.
Gözlerimin dolu dolu olması, aklımı iyice kaybetmek üzere oluşumdu. Korkaktım. Ama yenmem gereken merak duygum vardı. Ve sonra içimde kalmasın diyerek bir şey yaptım.
Elimi uzatıp ona dokundum.
İnanabiliyor musunuz? Ben ona dokundum ve hissettim. Buz gibiydi. En az kalbi kadar. Oysaki hep sıcacık olurdu. Bacaklarımın titremesi ile duvara iyice sindim. Bana şaşkın şaşkın baktığını hissediyordum. Derin bir iç çekip geri çekildi. Beni deli zannettiğini düşünmüştüm. Sabır dileniyordu, biliyorum.
Geri çekilmiş olsa da yakınımdaydı. Yakınımda olması gitmemi zorlaştırıyordu.
