Gece!Bence herkesin en çok istediği zaman dilimi.Çünkü sadece o zaman kendimizi anlayabiliriz.Çünkü sadece o zaman kendimizle başbaşa kalırız.Ben mesala sadece gece yazabilirim.Sadece o zaman kendimde olabilirim.Ve insanın kendini en çok kandırdığı zaman deilmidir gece.Hayallerle ,umutlarla,beklentile-le ,tesellilerle...Kendimizi bir an olsun mutlu etmek için yalan söylediğimizi bile bile teselli ederiz kendimizi.Ya da bazen sevgiye yenik düşüp ,gurur dediğimiz şeye mahkum oluruz.Gururun elinde oyuncak oluruz.Ben gururuma yenik düşmem !
diyerek.Çünkü gurur artık sizin tek dostunuzdur.E zaten ya gururla arkadaş olduğunuz için tek dostunuz o olur yada zaten tek dostunuz gururdur.Birde "DEĞIŞTIM" ben diyen bir grup insan vardır.Bunlarda tabi gururun bir parçasıdır ya da bıkmışlık,yorulmuşluk hissinin bize verdiği "ben güçlüyüm artık " tesellisidir.Birçok insan kullanır bunu.Doğal olarak.Çünkü biran da olsa ,kısacık bir sürede olsa kırılmayız ya da öyle sanarız.Kendi yalanımıza kendimiz bile inanırız.Ama bunları değiştirebilirizde gerçeklerle yüzleşerek.Bazı insanlara zor gelir gerçeklerle yüzleşmek.Çünkü gerçekler acıdır deriz bunu diyen insanlar genelde gerçekleri kavrayabilen kendini yalan olduğunu bildiği şeylere kaptırmazlar çünkü onlar artık sadece nefes alıp verirler Bedenleri vardır ama ruhları artık yoktur,gömülmüştür ve en çok değer verdiği kişiler yapmıştır bunu.Ama asla pes etmeyin,asla hayal kurmaktan,beklemekten,kendinize yalandanda olsa teselli vermekten ...Çünkü insanın en yakın,en sadık dostu kendisidir...SONSUZA KADAR MUTLULUK...

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sonsuz kelimeyle...
Non-FictionSonsuza kadar sen... Sonsuza kadar umut... Sonsuza kadar mutluluk...