Aslında kimse kimseyi tanımaz herkes karşındakini kendi düsüncelerine göre biçimlendirir.Ve ona göre hareket eder.Bazen ne yaparsan yap etrafındaki insanlara kendini anlatamassın.Ve bu dahada arttırır içindeki acıyı.Düşünsene anlatıyorsun anlatıyorsun ama anlamak istemiyolar yani saçma buluyolar mesela.
Kocaman dünyada bir sürü insanın içinde yapayalnızssın varlar ama yoklarda.Somut olarak var soyut olarak hiçbiride yok.Birine derdini anlatmak istiyorsun ama zaten beni anlamazki diyorsun.Bence yazın hatta hep yazın.Kendi derdini kendin anlatıyorsun kendin dinliyorsun sana ağzı,dili,kulağı olmayan bir şeyden medet umuyorsun.Ki bence ummalısında.Sanki insanların ağzı,dili,kulağı varda ne oluyor.En azından bi kağıt ,kalem ve silgi insanlardan daha güvenilir.Anlatıyorsun derdini yazıyorsun kalem aracılığı ile istediğin zaman silebiliyorsunda.Tabi izi kalıyor o ayrı .Hayatımızda öyle aslında yazıyorsun ve bazen beğenmessende siliyorsun ama izi kalıyor bazı şeylerin.Ki zaten birini kolay kolay silemessin .Genelde o silmeye çalıştığın şeylerde zamanında en değer verdiklerindir.Ama olmuyor...Ya da derdinizi birine anlatmak yerine şarkılara anlatın, gerekirse göz yaşlarınız yağmur olsun onca kaybolmuş umuda, belki açarlar. Gözlerinizi kapatın gerisi gelir zaten bırakın bazı şeylerde gözlerinizde saklı kalsın.Hayal kurun biranda olsa mutlu olun.Bırakın insanları onlardan daha güvenilir şeyler var hayatta.Dediğim gibi şarkıya anlatın, şarkılarla dertleşin birde şarkı anlatsın sizin derdinizi size zaten dinlediğiniz şarkı sizi yansıtan şarkılardır.Şarkı anlatsın sizin dedinizi size birde başkasının söyleyişi ile dinleyin. inanın o zaman her şey daha güzel olacak...
"Kim bilir insanların gözünde neler neler saklı"
"Unutmayın her şey toz olacak!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sonsuz kelimeyle...
Phi Hư CấuSonsuza kadar sen... Sonsuza kadar umut... Sonsuza kadar mutluluk...
