Sonsuz kelimeyle...

Bir kesit...

Ben hep severken kalbim ile karar verdim ama  anladım ki kalbimle karar vermemem gerekiyormuş.Bunu baya geç anlasamda...İnsan kendini kötü hissettiğinde genelde müzik dinler en azından ben öyle yaparım.Ya da ağlarım,ağlamak çok güzel bir şey deilmi ya,bütün derdini sıkıntını kimseye zararın olmadan hallediyosun, kendi içinde kıyametler kopuyo,ne fırtınalar başlayıo,bazen için ağlıyo ama umudu kaybetmemek lazım o güneş elbet birgün doğuyor,doğacak en azından buna inanalım belki bunun inancı ile yaşarsak bir şeyler düzelir.Bazende yazarım dahadoğrusu hep hep hep yazarım.Yazman için bir şeyler yaşaman lazım iyi veya kötü.Bazıları ağlamayı çocukca bulur "sen çocukmusun ya?" derler.Bence onu diyen insanlar kendini güçlü sanan, oysaki kendilerinin içlerinde ne fırtınalar kopar ama onlar o kadar kibirli insanlar ki kendilerine bile itiraf edemezler.Ağlamayı kaçmak olarak,çocukca düşünürler.YALAN!Sadece kendilerini kandırıyorlar.Bazen insan acı çekmeye o kadar alışırki hep acı çekmek ister.Keşke bir şey olsada ağlasam,keşke bir şey olsada canım yansa diye...Hiçbir zaman "UNUTMAK"  diye bir şey yoktur "ALIŞMAK"  vardır.Hiçbir insan yaşanmış hiçbir şeyi unutmaz özellikle göz yaşı döküp,yazacak kadar sevdiyse."ZAMAN" bu kavrama bayılıyorum...Zaman her şeye gerçektende ilaç gibi geliyo.Unutmuyosun ama zamanla alışıyorsun.Zaten alışsanda unuttum diyemessin ki buna hangi yürek dayanır soruyorum size.Kim karşıma çıkıp "Ben unuttum" diyebilir ? Unuttum derken bile aklınızda,ama siz o kadar gururlu (!) ,o kadar olgun (!) bir insansınızki bunun farkında bile deilsiniz.Benden size tavsiye gururlu insanlardan olmayın ! Evet illa ki insanın özelliklede bir kadının yeri geldiğinde gururu olmalı ama dediğim gibi yeri geldiğinde...
Eğer sevgiyle gururu bir arada tutmaya çalışırsanız sadece "Bencil" olursunuz,insanların gözünde .fakat zaten seviyorsan gurur ney unutursunuz....