"Aslanların, kartalların ve porsukların hüküm sürdüğü büyülü bir ormanda; günün birinde, onlara kan ve yıkım sözü verecek bir yılanın yumurtası çatladı."
Safkan bir büyücü ailede yetişmiş yetim Clary Morgan, 1940 yılında üçüncü sınıf için Hogwarts'a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
EYLÜL 1940
ÖĞRENCİLERİN SESLERİ HOGWARTS KORİDORLARINDA yankılanırken Tom, öğretmenlerin onun için ayarladığı ikinci el kitaplarla birlikte Slytherin Ortak Salonu'na yürüyordu. Zindanlara doğru olan yürüyüşünü bitirdiğinde "Ejderha kanı!" şifresini söyleyerek içeriye girdi. Ortak Salon, yüzyıllardır olduğu gibi bu yıl da hiç değişmiş gözükmüyordu. Slytherin'in ambleminin olduğu taş şömine, dev pencerelerden gözüken Kara Göl'ün korkutucu yaratıkları, yuvarlak çalışma masaları, kurukafalar, deri koltuklar, duvarlardaki işlemeler, yılan figürlerinin işlendiği dev mermer sütunlar... Tom, içinden insanları çıkarttığı zaman Slytherin Ortak Salonu'nun çoğunluğun aksine aslında oldukça huzurlu olabileceğini düşünüyordu. Wools'tan uzaklaştığı için mutluydu. Artık üçüncü sınıftaydı. Yeni dersler alacak, daha fazla sorumluluk üstlenmesi gerekecekti. Aklında o yıl yapmak istediği bin bir türlü şey vardı.
Fakat arkadaş kelimesine en yakın saydığı yaşıtı Slytherin öğrencilerinin birinde bile olgunlaşma belirtisi yok gibi gözüküyordu.
"Bunu nasıl getirdin buraya Nott?" diyerek güldü Charles Avery, elinde ateş viskisi şişesini döndürürken.
"Babamın içki dolabından çaldım. Nasıl içeriye soktuğumu hiç sorma!" Şimdiden oldukça popüler olmuş grup, bir kahkaha patlattı.
"Bundan iyi Hogwarts'a dönüş partisi olamaz!" diye heyecanla ellerini birbirine sürttü Lestrange fakat Tom'un yüzünde onaylamayan bir bakış vardı:
"Slughorn bunu duyarsa bizim için iyi olmaz." dedi.
"Oyun bozanlık yapma Tom! Eğlenceli olacak!" derken onun omzuna şakayla karışık vurdu Avery. Tom, ona samimiyetten uzak ve uyarı dolu bir şekilde baktığında oğlan ürkerek kolunu geri çekmek zorunda kalmıştı:
"Evet, birbirimizin üstüne kusmamız epey eğlenceli olacak." diyerek göz devirdi.
"Tom'a kulak verseniz iyi edersiniz mankafalar." derken kollarını göğsünde birleştirdi Eleanor Rosier yukarıdan bakar bir tavırla. Ah, bu kızdan hiç hoşlanmıyordu. Güzeldi, yeterince zekiydi hatta popülerdi ama kimsenin fark etmediği bir aşağılık kompleksi vardı. Tom ona, yere yatıp bir köpek gibi yuvarlan dese sorgulamadan yapardı.
"Biz siz de dahil olursunuz diye düşünmüştük Eleanor'cuğum. Yoksa gözünüz mü korktu?" diyerek alaya aldı Nott da onu flörtöz bir sırıtmayla.
