when MR. WRITER meets MS. READER

Miss Lepsy

"hay buti nalang best at naloko si Paulo na kunwari nangingisay ako, thanks God talaga! ahm sige best, I'll call you later at sasakay na ako ng taxi e, ok bye best".

salamat at natakasan ko yung walanghiyang paulo na yun! buti nalang at nakaisip kaagad ako ng super acting na nangingisay ako para matakot siya at layuan ako. hay! bat ba pinipilit pa niyang makipagbalikan sa akin? as if naman papatulan ko pa siya matapos niya akong lokohin. nagkaroon pa tuloy ako ng stalker!
hay! makapagbasa na nga lang ng wattpad para ma-relieve ang stress! kaloka this day slash valentines day.

ako nga pala si Learnny Joy Calisay Rañola, LJ for short, Third year college, Member ako ng isang Chorale Group sa University namin, obviously mahilig ako sa Music, frustrated singer ako eh. the other side ko naman is mahilig akong magbasa ng libro, from writtings of Bob Ong to Wattpad, adik talaga ako sa mga kwento sa Wattpad specially pag nakaka-relate ako sa kwento. Kaya nga siguro nagkagusto ako sa walanghiyang Paulo na yun kasi feeling ko kami yung character sa She's Dating The Gangster, pero mas worst pa pala ang ending ng lovestory namin. di ko sasabihing maganda ako pero honestly, lagi akong nananalo sa mga Beauty Pageant like for example, Ms. Intrams, Mutya ng Barangay, Prom. Queen etc. pero di ako maganda (pa-humble effect).

LJ's POV:
>>>

(bababa-bababanana-bababa-bababanana)
*ringtone ko pag may tumatawag*

"abala naman to!, nagbabasa ako e!"

ni-reject ko nga ang call!

(psst.. may txt ka)
*ringtone pag may nagtext*

then nag-pop up yung message.
abala talaga oh!

"hello miss lepsy "

abala ka! sino ba tong nagtetext na to?! baka si paulo lang. wag ko na ngang replyan.

(psst.. may txt ka)

pop-up message:

"miss lepsy, san ka?"

miss lepsy? baliw yata tong nagtetext na to ah! abala na talaga! mareplyan nga!

"sorry sir/ma'am, wrong sent po message niu, I'm not lepsy."
send>>>

pop-up message:

"no Im not, u're miss lepsy "

aba! may pawink-wink pa ang loko!
makulit ka ha! wag ka na ngang replyan!.

"manong diyan nalang po sa kanto sa white na gate, magkano po?"

"130 po ma'am."
sagot ni manong.

"lah! mahal naman, teka lang po."

teka,?! nasan pala yung pouch ko?! oh-em! nawawala!.

"teka lang po manong, nawawala po pouch ko eh!"

"miss lumang modus na yan ng mga walang pambayad!"

"hala! ang sama mo naman manong! modus agad? di ba pweding nawawala lang talaga?"

"eh ganyan naman lagi palusot"
pamumuwisit ni manong.

"ok manong. o.a. ka na! pakihintay lang ako dito at kukuha ako sa bahay ng pambayad ko sayo, kung gusto mo manong sumama ka pa sa akin at nakakahiya naman sa modus ko!"
medyo mataray kong sinabi haha.

after kong mabayaran, ayun, sermon kay mama, sermon all the way. kaya nagkulong nalang ako sa kwarto ko at nagbasa ng wattpad.

"puro kamalasan ang nangyari this day!"
habang hinahaplos ko si ming-ming.

si ming-ming pusa ko siya, wala siyang breed dahil napulot ko lang siya sa harap ng gate namin, ang cute kasi, since na wala naman akong pet, kaya inadopt ko na siya.

"sinira na nga ni Paulo yung valentines day ko, nawala pa yung pouch ko! ang dami pa namang importanteng laman yun"

(psst.. may txt ka)

pop-up message:

"miss lepsy, buti nakauwi ka?"

ha? tsk! pang-asar pa tong stalker na to ha! matawagan na nga at makumpronta!

hang a second . . .

"hello! alam mo paulo kung wala kang magawang mabuti sa buhay mo! please lang wag mo na akong idamay! you should better accept na hinding-hinding-hindi as in never ever forever na akong makikipagbalikan sayo, wag kang assuming please! please lang! tigilan mo na ako, pagod na akong kakaiwas sayo!"
halos di na ako huminga at halos mabulol na ako sa mga sinabi ko!

"hahahaha!"
sagot niya!

"ha? paulo please ayoko na!"

"sino ba si paulo miss lepsy?, nasimpangol mo na nga ako dahil sa paulo na yan e!"

"ha? teka?! sino ka ba?!"
pagtataka ko sa sinabi niya.

"naiwan mo yung pouch mo miss lepsy kaninang inaatake ka ng epilepsy!"

oh-em-ji! siya ba yung lalaki kanina?!

"hello! magnanakaw ka pa pala! isauli mo yung pouch ko please! babayaran nalang kita isauli mo lang yan!"
pagmamakaawa ko na sa kanya.

"hahaha! ang o.a. mo naman miss lepsy! ako magnanakaw? sus! ang gwapo ko namang magnanakaw!"

"ok nakakatawa! o pakisoli na po yung pouch ko at nandiyan mga resibo ko pati allowance ko!".

"wow naman, ganyan ba makiusap miss lepsy?"

aba! nang-aasar pa tong yabang na to ah!

"pakiusap na po, mr. pogi na mabait at pinagpala ng Maykapal, isoli mo na po yung pouch ko at napakaimportante ng laman niyan!"

"sus! not convincing!"

"a ganun ha! sige! sayo na yan! bahala nalang si Lord sayo! di ko trabahong pakiusapan ang magnanakaw!"

"aww! sige miss lepsy, meet ups gusto mo?"

"huh?! meet ups your face, malay ko ba kung rapist ka!"

"hahahaha, rapist agad? ang gwapo ko naman para maging rapist? baka ako pa nga ang dapat kabahan sayo pag nag-meet tayo!"

"ha! ang kapal! di ba nga may kasabihan tayo na kapatid ng magnanakaw ang rapist! kaya nakakatakot kung makikipagkita ako sayo!"

"miss lepsy! parang mali ang kasabihan mo, hahaha! kapatid ng sinungaling ang magnanakaw! ganun yun."

"oh e di ikaw na ang perfect!".

"hahaha! sige miss lepsy, maya ka nalang ulit tumawag at may gagawin pa ako!"

"ha--ha! in your dreams! di na kita tatawagan, never ever forever! magutom man ako!"

"sus! diet? wag kang ganyan miss lepsy, masamang magbitiw ng salita!.

"what ever! and by the way! Im not lepsy, kaya wag mo akong tawagin na lepsy!".

"hahaha! sige miss lepsy! kita tayo bukas! after mass, dun ulit sa park kung san tayo nagkita, ibibigay ko sayo yung pouch mo! 101%"

"ayoko! bye!"

hay!!!!!! bwisit na yun! nakuha pa niya yung pouch ko! malas talaga ako ngayong araw na ito, dumagdag pa yung lalaking yon.

"ming-ming! anung gagawin ko?, makikipagkita ba ako bukas o hindi, asar naman! kung hindi lang importante yung laman nun!"

makatulog na nga lang ng maaga, skip na muna ako ng dinner, diet ko na din. Bahala na bukas! Lord please give me a sign kung dapat ba akong kumagat sa patibong ng demonyo na yun.