Neá Árchí: Achilles Villanueva

CHAPTER 3

Megan POV

SHIT namamalikmata lang ba ako?

Huminga ako ng malalim dahil unti-unti ko nanamang nararamdaman si Mr. Puso na sobrang lakas ng tambol.

Calm your shit down Megan. CALM YOUR FUCKING SHIT DOWN.

F*ck him! F*ck him very much!

I can't stop cursing him in my mind hanggang sa makabalik ako sa table namin.

Napansin siguro ni Russ ang pagkabalisa ko kaya naman binigyan niya ako ng bagong serve na wine at diretso kong ininom iyon.

"Woah, Megan. What the effin your problem?" taka niyang tanong.

Napabuntong hininga ako at 'di ko pa rin maiwasang umirap.

"He's here." anunsyo ko.

Narinig rin siguro ni Ern kaya napaharap siya sa amin at binalewala ang nagsasalita sa harapan.

"WTF! Achilles is here!--"

"Bago pa niya malakasan ang boses niya pinutol ko na, "Shut the f*ck up del Rosario. Tone down your effin voice goodness!" Hysterical kung banggit.

I'm nervous! Feeling ko, magugunaw na yung mundo ko nung nakita ko siya sa restroom kanina!

"Sorry, pero like duh Megan. Dapat asahan mo na yon na may possibility talaga na magkikita ulit kayo dito." Mahinang banggit ni Ern.

'Di na ako naka-komento pa ng biglang magsalita na muli ang emcee sa stage.

"Thank you for that wonderful opening speech coming from our only headmaster. Wala ka pa ring kupas HM! To continue this program, we will start with a inspirational speech from our former Ms. St.Helene 2013! Arround of applause for Ms. Megan Silverio! Please come up to the stage Ms. Silverio!" pag-aanunsyo ng emcee.

Wala na akong magagawa this is it. I need to face the whole crowd at kasama siya doon.

Sana 'di ko siya makita sa crowd, please Lord.

Nagpaalam na ako sa mga kaibigan ko at malaking mga ngiti at good luck ang pinabaon nila sa akin bago ako umakyat sa stage.

Pumunta ako sa may podium at tinignan lahat ng mga naroon.

Andaming tao, kinakabahan ako. Pero'di pa rin mawalawala sa isipan ko na nandiyan lang siya at pinagmamasdan ako.

"G-good Evening sa inyo fellow classmates and s-schoolmates." Pagsisimula ko.

Rinig na rinig ang panginginig ng boses ko kaya't nagsitawanan ang mga tao.

"Nako mukhang kinakabahan ka pa rin magsalita sa harap ng crowd Ms. Silverio! You never changed." Pag-kausap sa akin ng emcee at napatawa.

"Yeah, old habits die hard ika nga nila. Anyways, Good Evening sa inyo. Sa mga 'di nakakakilala sa akin o 'di nakikinig sa kaniya kanina, ako nga pala si Megan Silverio." nakangiti kong sabi sa lahat.

"I'm in batch 2015-2016. Kaya sa mga ka-batchmates ko diyan hello sa inyo!" Masaya ko silang binati. Rinig na rinig sa likod ang hiyawan ng mga ka-batchmates ko at nila Russ at Ern.

"We love you Megan!"

"Ganda mo pa rin Megan!"

"Single ka na ba?"

Iba't-ibang hiyawan ng mga kalalakihan ang naririnig ko.

Masasabi kong kilala kasi ako sa university dati, kaya siguro sila yung mga tong sumusuporta talaga sa akin noon.